Surgically Treated Fracture of the C7 Vertebra with Hangman’s Fracture Morphology in a 59-Year-Old Patient – Case Report

Introduction. Hangman’s fractures are a rare type of cervical spine injury, usually involving the C2 vertebra. However, in exceptional cases, they can affect other cervical vertebrae, including C7. Aim. In this paper, we present a case of an atypical fracture of the C7 vertebra with hangman’s fracture morphology and describe its surgical treatment. Case Report. We present the case of a 59-year-old male with a fracture of the C7 vertebra with a morphology resembling that of a hangman’s fracture, which typically occurs at the C2 vertebra. Hangman’s fractures most often result from hyperextension injuries, whereas, in this case, the fracture occurred due to a fall. The fracture was successfully treated surgically. Stabilisation of C6-C7-Th1 was performed via an anterior approach. Discussion. The instability mechanism in the fracture described in this case involves the separation of the C7 vertebral body from the rest of the vertebra and its apparent subluxation relative to Th1. Thus, the only surgical treatment that ensures the stabilisation of such a fracture is the fusion of C6-C7-Th1, so that the fractured vertebra is fused to both the vertebra above and below. Conclusions. Although C7 fractures can resemble hangman’s fractures in terms of injury mechanism, there are significant anatomical and biomechanical differences. The stabilisation must involve the fractured vertebra and fuse it with the vertebra above and below.

Wstęp. Złamania wisielcze są rzadkim typem urazów kręgosłupa szyjnego, zwykle obejmującym kręgi C2. Jednak w wyjątkowych przypadkach mogą dotyczyć innych kręgów szyjnych, w tym C7. Cel. W niniejszym artykule przedstawiamy przypadek nietypowego złamania kręgu C7 o morfologii złamania wisielczego oraz opisujemy jego leczenie operacyjne. Opis przypadku. Przedstawiamy przypadek 59-letniego mężczyzny ze złamaniem kręgu C7 o morfologii przypominającej złamanie wisielcze, które typowo występuje w kręgu C2. Złamania wisielcze występują także najczęściej na skutek urazów przygięciowych, zaś w przypadku opisanego chorego, do złamania doszło w wyniku upadku. Złamanie zostało ono skutecznie leczone operacyjnie. Z dostępu przedniego wykonano stabilizację C6-C7-Th1. Dyskusja. Mechanizm niestabilności w opisanym w tej pracy złamaniu polega na oderwaniu się trzonu C7 od reszty kręgu i jego pozornym podwichnięciu się względem Th1. Dlatego jedynym leczeniem operacyjnym zapewniającym stabilizację takiego złamania jest zespolenie C6-C7-Th1, tak aby złamany kręg był zespolony zarówno z kręgiem powyższym, jak i poniższym. Wnioski. Chociaż złamania C7 mogą przypominać złamania wisielcze pod względem mechanizmu urazu, różnice anatomiczne i biomechaniczne są znaczące. Stabilizacja musi obejmować złamany kręg i zespalać go z kręgiem powyższym i poniższym.