Kilka uwag na temat zakresu konstytucyjnej ochrony rodziny

Przedmiotem rozważań poniższego opracowania jest zakres konstytucyjnej zasady ochrony rodziny. Zdaniem autorki ochrona ta powinna przejawiać się szczególności w trzech obszarach: obszarze autonomii informacyjnej rodziny (rozumianej jako możliwości sprawowania kontroli na pewnymi informacjami dotyczącymi życia rodzinnego, np. informacjami dotyczącymi więzi uczuciowych, czy więzi ekonomicznych), obszarze autonomii decyzyjnej (rozumianej jako swobody podejmowania decyzji dotyczących życia rodziny), a także obszarze trwałości rodziny (poprzez zagwarantowanie, że nikt nie będzie wkraczał w stosunki wewnętrzne rodziny które mogłyby zachwiać trwałością rodziny, poprzez np. zmuszanie do zrobienia czegoś wbrew innemu członkowi rodziny, czy przez różnicowanie sytuacji prawnej jej członków). Tak rozumianą ochroną konstytucyjną objęci powinny być jej członkowie bez względu na istnienie pomiędzy nimi powiązań formalnoprawnych, a zatem w skład rodziny będą wchodziły dzieci przyjęte na wychowanie bez nawiązywania węzłów prawnych (np. dzieci drugiego małżonka), jak również związki konkubenckie. Zastrzec jednak należy, że wszelkie prawne mechanizmy służące ochronie rodziny w tym szerokim znaczeniu powinny być tak skonstruowane, aby nie zniechęcały do zawierania małżeństw. Zatem przy wspieraniu osób samotnie wychowujących dzieci należy brać pod uwagę nie tyle stan cywilny osoby samotnie wychowującej dziecko lecz przede wszystkim stan faktyczny, tj. rzeczywiste samotne sprawowanie pieczy nad dzieckiem.