A Study of the Comeback of Mental Illness in Language. Disturbed Narration in Bellevue by Ivana Dobrakovová

Główna bohaterka powieści – Blanka – to studentka, która wyjeżdża na wakacyjny wolontariat do Marsylii, aby rozwinąć swoje umiejętności posługiwania się obcym językiem. Praca w ośrodku dla osób niepełnosprawnych i codzienna konfrontacja z chorobą okazuje się jednak przerastać wytrzymałość psychiczną młodej dziewczyny, która sama od dawna zmaga się z nawrotami depresji. Doświadczenie własnej słabości jest bezpośrednim katalizatorem wybuchu choroby psychicznej, która doprowadza Blankę do kompletnego załamania i pobytu w szpitalu. Warunkami sprzyjającymi rozwojowi choroby psychicznej okazują się przede wszystkim odosobnienie, zamknięcie oraz wstręt do własnego i obcego ciała. Nawrót choroby Blanki jest wprowadzany w tekst stopniowo, z rosnącym natężeniem. Kompulsywną, zorientowaną na cielesność narrację prowadzi sama bohaterka, a to ma ogromny wpływ na jej kształt. Wraz ze wzrostem zaburzeń tkanka tekstu ewoluuje – staje się coraz bardziej fragmentaryczna, zanikają znaki interpunkcyjne, znika granica pomiędzy przeżyciami psychicznymi i somatycznymi, słowa stają się jak wydzieliny i wymioty.

The main protagonist of the novel is a student who enters a holiday voluntary service in Marseilles as a way of improving her language skills. Unfortunately, work in a medical centre for the disabled and everyday confrontations with the illness destabilise the young girl’s psyche, already fragile from previous battles with depression. The experience of her own weakness becomes a catalyst for another bout of mental illness. Blanka undergoes a nervous breakdown and goes to a hospital. The conditions fostering the development of mental illness turn out to be: isolation, imprisonment and revulsion towards one’s own and another’s body. The comeback of Blanka’s illness enters the text gradually and with growing intensity. The narration is compulsive and concentrates on corporeality. The text becomes increasingly more disturbed and fragmentary, punctuation marks disappear, the border between psychological and somatic experiences blurs. Words become like excretions or vomit.