Serce Jezusa w liturgii

Z przedmowy ks. prof. dra hab. Bogusław Nadolskiego TChr.: "Nierzadko formuje się dziś pytanie: Kryzys czy pogłębienie czci Najświętszego Serca Pana Jezusa? Dobrze się stało, że właśnie jezuita, cząstka zakonu wielce zasłużonego w promocji kultu Serca Bożego, podjął się próby odpowiedzi. Uczynił to w sposób daleki od szablonu. Sięgnął bowiem najpierw do „prehistorii” kultu na długo przed oficjalnym ustanowieniem święta Serca Jezusowego w Kościele Powszechnym, które zawdzięczamy, jak wiadomo, papieżowi Piusowi IX. Uczynił to w 1856, a papież Leon XIII 23 maja 1899 r. poświęcił cały świat Sercu Bożemu. Autor pracy przypomniał następnie promotorów kultu i podawane przez nich motywy. Obszerny przegląd, a także bardzo szczegółowa analiza tekstów uroczystości i Mszy wotywnej o Sercu Jezusa, pozwala wnioskować, że kult Serca Bożego daleki jest od dewocyjnych praktyk „zaliczania pierwszych piątków miesiąca”. Cześć Serca Bożego sytuuje się w samym centrum chrześcijaństwa. Serce Jezusa jest Prapojęciem, Logosem – tzn. Sensem ludzkiej egzystencji, Prasłowem Boga Miłości, ukonkretnieniem Zbawczej Miłości. Z chwilą pojawienia się Boga w ludzkiej postaci, żaden człowiek nie powinien wątpić w miłość Boga względem człowieka, jest to równocześnie miłość pełna miłosierdzia. Kult Serca Jezusa jest, można śmiało powiedzieć, w jakimś znaczeniu świętem Bożego Miłosierdzia. Nic dziwnego, że w odnowie liturgii po Soborze Watykańskim II zyskało najwyższą rangę – uroczystości. Polska ma duży udział, to przecież dzięki królowej Marii Leszczyńskiej biskupi polscy skierowali w 1765 r. specjalny memoriał do Stolicy Apostolskiej o celebrację Mszy Świętej o Najświętszym Sercu Pana Jezusa. Warto w duszpasterstwie nawiązywać do tradycji, która jest przecież życiem narodu. Chociaż publikowana praca stanowi rozprawę doktorską, to duszpasterz, zatroskany o oparcie służby dla drugich na niezbywalnych fundamentach, znajdzie i wiele sugestii i refleksji dla przepowiadania, wzbogacenia stołu Słowa Bożego. Dobrze, że zasłużone Wydawnictwo PETRUS, uprzystępnia polskiemu czytelnikowi pracę, która powstawała pod moim kierunkiem na Sekcji Bobolanum Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, szczęśliwie także, albo przede wszystkim, dlatego, że czyni to jakby w przeddzień nowego duszpasterskiego roku, którego mottem jest „bądźcie świadkami miłości”. Nie można być autentycznym świadkiem miłości bez zakorzenienia się w Boskim Sercu, w Miłości, która pozwala odkrywać drugiego człowieka, prawdziwie go zobaczyć i dostrzec w jego twarzy odbicie Nieskończonego. Miłość stanowi właściwie powołanie człowieka i jest sensem i celem ludzkiej egzystencji, znajduje w pełni swoje źródło i szkołę w Sercu, które jest całe i pełne dla Boga i dla człowieka".

Książka umieszczona za zgodą red. Naczelnego Wydawnictwa PETRUS