Miny jądrowe w zimnowojennej koncepcji „spalonej ziemi”

Miny jądrowe i tworzony przez nie przygraniczny system zapór stanowiły poważny środek odstraszania, a jednocześnie pierwszą linię obrony Sojuszu Północnoatlantyckiego w Europie. Ich poderwanie skutecznie miało powstrzymać pancerny miecz Układu Warszawskiego lub przynajmniej opóźnić jego natarcie, dając jednocześnie czas na przerzucenie amerykańskich wojsk zza oceanu. W przypadku militarnego niepowodzenia zachodni dowódcy mieli zastosować taktykę „spalonej ziemi” bez względu na straty w ludności cywilnej. W artykule przedstawiono informacje na temat amerykańskich min jądrowych, planu ich rozmieszczenia oraz prognozowanej sytuacji skażeń i zniszczeń na północno-nadmorskim kierunku operacyjnym.