Polska w Grupie Wyszehradzkiej (2011-2017)

Celem niniejszego artykułu jest opis i wyjaśnienie aktywności Rzeczypospolitej Polskiej (RP) na forum Grupy Wyszehradzkiej (V4) w okresie sprawowania władzy przez drugi rząd Donalda Tuska oraz rządy Ewy Kopacz i Beaty Szydło. W badanym okresie Polska dwukrotnie sprawowała prezydencję w Grupie: w okresie lipiec 2012–czerwiec 2013 oraz lipiec 2016–czerwiec 2017. Były to miesiące szczególnego zaangażowania Polski w działania tej struktury. Grupa Wyszehradzka, powołana do istnienia w 1991 r., nie spełnia kryteriów deniujących organizację międzynarodową (jej działalności nie reguluje statut, nie posiada budżetu, stałego sekretariatu i kadry urzędniczej–poza Międzynarodowym Funduszem Wyszehradzkim). W opinii polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (MSZ) nie jest to jednak wada, bowiem:„Brak zaplecza instytucjonalnego okazał się wyjątkowo dobrym posunięciem. Dzięki temu można łatwiej odpowiadać na różne wyzwania i kryzysy, jak również szybko reagować na zmieniającą się rzeczywistość polityczną. Słabość instytucjonalna okazała się w tej sytuacji polityczną siłą”. Pomimo powtarzających się co jakiś czas głosów komentatorów i polityków, iż V4 jest martwa, to współpraca w tym formacie wykazuje zdumiewającą trwałość2, co skłania do poddania analizie polskiej aktywności na jej forum. W trakcie badań zostanie wykorzystana perspektywa neorealistyczna.

Instytut Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego