Granice mieszczańskiej (nie)przyzwoitości. Polska recepcja twórczości Gabriele Wohmann i jej aktualizacja w tomie prozatorskim Dysforia. Przypadki mieszczan polskich (2015) Marcina Kołodziejczyka

Przedmiotem artykułu jest polska recepcja twórczości zmarłej w 2015 roku wybitnej pisarki zachodnioniemieckiej Gabriele uznawanej przez krytykę literacką za mistrzynię krótkiej prozy oraz znakomitą obserwatorkę społeczeństwa doby wzrostu gospodarczego, która w swych opowiadaniach krytykuje „mieszczańskość” współobywateli i porusza uniwersalne tematy miłości, lęku, samotności, wykluczenia i śmierci. Wobec nielicznych tłumaczeń jej utworów na język polski recepcja Wohmann w obiegu krytycznym jest niewielka, zauważalna jest natomiast w polskim dyskursie akademickim, lecz ogranicza się do germanistyki. Wohmann powraca jednak implicite (transfer równoległy) w tomie prozatorskim Marcina Kołodziejczyka Dysforia. Przypadki mieszczan polskich (2015). Zgodnie z tezą przyjętą w artykule, społeczeństwo polskie po 1989 przypomina w swych postawach i wyborach, które związane są z rodzącą się w Polsce klasą średnią i nowym mieszczaństwem, krytycznie opisywane przez niemiecką autorkę społeczeństwo zachodnioniemieckie trzydzieści i czterdzieści lat wcześniej.