Pomiar średniej prędkości autobusu miejskiego oraz możliwości jej zwiększenia

W artykule przedstawiono wyniki eksperymentów, których celem było zbadanie wpływu zamodelowanych warunków eksploatacji i otoczenia na współczynnik tarcia pary ciernej hamulca tarczowego. Przeprowadzono analizę ich wpływu na rozrzut wartości tego współczynnika. Badania wykonano na odpowiednio oprzyrządowanym stanowisku badawczym w warunkach laboratoryjnych. Parę cierną modelował układ materiałów, stosowany w hamulcach samochodów osobowych, złożony z żeliwnej tarczy hamulca i kompozytowych nakładek ciernych. Badano przebiegi współczynnika tarcia w parze ciernej dla różnych warunków eksploatacji (prędkości obrotowej tarczy hamulcowej, ilości cykli hamowania) oraz czynników otoczenia (pojawienie się w obszarze tarcia wody, płynu hamulcowego). Badano również zmiany chropowatości powierzchni żeliwnej tarczy hamulcowej wynikające z zastosowania różnych materiałów ciernych nakładek oraz założonych na stanowisku badawczym warunków i parametrów eksploatacyjnych. Zarejestrowane podczas badań przebiegi funkcyjne oraz wartości mierzonych parametrów posłużyły do przeprowadzenia prac analitycznych. W pracy w syntetycznej formie przedstawiono wyniki i wnioski z badań, które mają zastosowanie w analizie kryteriów dopuszczalnej nierówności sił hamujących, mierzonych na rolkowych stanowiskach diagnostycznych.

Dominika Trębacz