Adolf Januszkiewicz. 24 lata zesłania na Syberii: pomiędzy „cywilizacją” a „światem półdzikim”

Tematem tej pracy jest życie polskiego zesłańca Adolfa Januszkiewicza, zesłanego za udział w powstaniu listopadowym na Syberię w 30 latach XIX wieku, gdzie spędził ponad 20 lat. Podstawowymi materiałami źródłowymi są jego listy oraz dziennik. Celem tej pracy jest, po pierwsze, ukazanie jednostki (Adolfa Januszkiewicza) wewnątrz skomplikowanych relacji współzależności pomiędzy, jego rodziną, przyjaciółmi a władzą imperialną. Po drugie, poddanie analizie kwestię udziału Adolfa Januszkiewicza w kolonizacji Azji Środkowej. Jednym z głównych narzędzi stanowi dla mnie teoria postkolonialna, która pozwala wydobyć złożoność stosunków zarówno między Imperium a Kazachami, Imperium a zesłańcami, a także zesłańcami a Kazachami. Dzięki nakreśleniu szerokiego kontekstu ideologiczno-kulturowo-historycznego, staram się pokazać, procesy jakie sterowały losem i światopoglądem ówczesnych ludzi, a także zbadać najważniejsze i najbardziej rozpowszechnione w tym czasie stereotypy kolonialne.

Aleksander Kmak