Religia jako duchowy autoerotyzm czy logocentryczna postawa wiary? Konsekwencje osobowego rozumienia Absolutu w teologii J. Ratzingera

Artykuł jest próbą uzasadnienia racjonalności religii teistycznej przez odwołanie się do wyobrażenia Absolutu w chrześcijaństwie i religiach wschodnich. Przedmiotem badań jest teologia Josepha Ratzingera, ze szczególnym uwzględnieniem wypowiedzi dotyczących buddyzmu. Przeprowadzona analiza pokazuje, że istotnym elementem odróżniającym religie teistyczne, w sposób szczególny chrześcijaństwo, od religii mistycznych jest rozumienie Absolutu. Tę ogólną tezę potwierdzają trzy zasad-nicze wnioski. Po pierwsze, kluczowym elementem religii chrześcijańskiej jest pojęcie osoby, stosowane także w odniesieniu do Absolutu. Po drugie, konsekwencją przyjęcia tej tezy jest uznanie, że świat jest wynikiem stworzenia i ma swoje źródło w Logosie. Ostatni wniosek sprowadza się do uznania, że religia (a także wszystkie kultyczne for-my religijności) odrzucająca ograniczenie człowieka zamyka się w partykularyzmach i w konsekwencji jest autoafirmacją.

Olaf Szczypiński