Style oddziaływań wychowawczych w procesie wychowania młodzieży akademickiej do rekreacji fizycznej

Studenci uczestniczący w wychowaniu fizycznym, podczas których nauczyciel kierował grupą w sposób demokratyczny najczęściej uprawiają sport po zakończeniu zajęć obligatoryjnych, ale najrzadziej deklarują uczestnictwo w kulturze fizycznej po zakończeniu nauki. Wśród badanych studentów brak jest ukształtowanych trwale pozytywnych postaw wobec kultury fizycznej gwarantujących aktywne uczestnictwo w rekreacji fizycznej po zakończeniu edukacji. Nie można zgodzić się z opinią, że jedynie demokratyczny styl oddziaływania wychowawczego jest warunkiem skuteczności wychowania. Wydaje się, że nauczyciel, w zależności od zastanej sytuacji, charakterystyki grypy, czynników zewnętrznych, musi posiadać umiejętność dozowania zachowań demokratycznych w postępowaniu z grupą. Nauczycielom wychowania fizycznego podczas kierowania grupą łatwiej przychodzi powstrzymywanie się od zachowań negatywnych, nagannych (np. ośmieszanie wychowanków, nieuzasadnione karanie, ironizowanie, wrogie nastawienie), niż dokonywanie tych pozytywnych, oczekiwanych, wymagających wysiłku podjęcia współpracy z grupą (np. uzasadnianie swoich poleceń, dyskutowanie o rozbieżnościach poglądów).

Rafał Pawłowski