Bulimia psychiczna jako problem interdyscyplinarny

Zaburzenia odżywiania są coraz częstszym problemem XXI wieku. Bulimia nervosa jest przykładem nadmiernej, a nawet chorobliwej koncentracji na swojej masie ciała i wyglądzie. Charakterystyczne dla tej choroby są powtarzające się epizody napadowego objadania się, po których następują zachowania kompensacyjne – prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających i/lub moczopędnych, restrykcyjne diety. Etiologia schorzenia jest wieloczynnikowa i uwzględnia aspekty środowiskowe oraz dziedziczne. Terapia zaś to długotrwały proces wymagający zaangażowania zarówno rodziny, jak i zespołu składającego się z lekarzy różnych specjalności, pielęgniarek, dietetyków, psychologów oraz rehabilitantów. Podczas leczenia najczęściej stosuje się terapię poznawczo-behawioralną (CBT- Cognitive Behavioral Therapy), której zadaniem jest zmiana nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Ważny element stanowi także postępowanie fizjoterapeutyczne. W celu postawienia właściwej diagnozy należy zebrać dokładny wywiad zarówno od chorego, jak i rodziny oraz znajomych.