Prognozowanie kierunków rozwoju aglomeracji miejskich z zastosowaniem wnioskowania rozmytego

Artykuł prezentuje podstawowe założenia metody prognozowania kierunków rozwoju aglomeracji miejskich z zastosowaniem wnioskowania rozmytego. Prognoza taka jest podstawą do planowania rozbudowy infrastruktury technicznej terenu, m.in. sieci elektroenergetycznych. Kierunki rozwoju miast są uwarunkowane m.in. bieżącym stanem i zmianami przestrzennego zagospodarowania terenu. Przeszkodę w prawidłowym określaniu skali i kierunków zmian stanowi zależność ich przebiegu od różnorodnych czynników o charakterze jakościowym. Omawiana metoda prognozowania pozwala wykorzystać obiektywną informację geograficzną oraz ocenę preferencji ludności odnośnie zabudowy terenów o określonych walorach lokalizacyjnych. Większość słownych opisów służących określeniu preferencji ludności, tj. „bliżej”, „dalej”, „przedkładać nad”, „unikać” jest z natury nieostra. Zastosowanie teorii zbiorów rozmytych i wnioskowania rozmytego do przetworzenia zgromadzonej informacji wejściowej pozwala przekształcić sformułowania lingwistyczne w wartości liczbowe, użyteczne przy obliczeniach komputerowych.