Comparison of Selected Cultivars of Perennial Ryegrass in Green Fodder Cultivation. Part I,

Praca zawiera zestawienie wyników badań polowych i laboratoryjnych przeprowadzonych w latach 2011–2012 w Gnatowicach koło Krakowa (220 m n.p.m.). Celem podjętych badań było porównanie dziewięciu tetraploidalnych odmian życicy trwałej w uprawie na zielonkę pod względem wybranych cech rolniczo-użytkowych, plonowania, zawartości włókna surowego oraz strawności. Do badań wybrano trzy odmiany wczesne życicy trwałej: Lacerna, Prana i Rosalin; trzy odmiany średniowczesne: Bargala, Calibara, Galibardi oraz trzy odmiany późne: Barelan, Elgon i Toledo. Pod względem przezimowania oraz gęstości runi ocenianej wiosną stwierdzono istotne różnice między wybranymi odmianami życicy trwałej wyłącznie w pierwszym roku użytkowania. Analizowane odmiany życicy trwałej na ogół dobrze odrastały wiosną, jak i po 3 kolejnych pokosach. Pod tym względem istotne różnice między odmianami odnotowano jedynie wiosną w pierwszym roku użytkowania. Wszystkie odmiany cechowały się wyrównaną wysokością przed zbiorem I pokosu. Najlepiej plonowały odmiany wczesna Rosalin oraz późna Toledo, natomiast najgorzej odmiany wczesne Prana i Lacerta. Najwyższych sumarycznych plonów suchej masy dostarczyły odmiany późne, średnio o około 11% niżej plonowały odmiany średniowczesne, a o 18% mniej odmiany wczesne. Spośród odmian wczesnych najwięcej włókna surowego zawierała Prana, wśród średniowczesnych Calibara, a z późnych Elgon. Najwyższym współczynnikiem strawności odznaczały się odmiany wczesne – wśród nich Rosalin, a najniższym odmiany późne, spośród nich Toledo.

The study includes results of the field and laboratory research, that was carried out in 2011–2012 in Gnatowice, near Krakow, at elevations of about 220 meters above sea level. The aim of the study was to compare 10 tetraploid cultivars of perennial ryegrass, according to: selected agricultural characteristics, yield of dry matter, content of crude fiber and digestibility of fodder. In the research, there were used 3 early cultivars of perennial ryegrass: Lacerna, Prana, Rosalin, 3 midearly cultivars: Bargala, Calibara, Galibardi, and also 3 late cultivars: Barelan, Elgon, Toledo. As a result, it was observed that analysed cultivars were characterized by quite fast regrowth in the spring, as also later, after next cuts. In this respect, significant differences between cultivars were noted only in the spring, in the 1st year of use. All the cultivars were characterized by similar height of plants in the 1st cut. The cultivars that reached the highest yield were: early – Rosalin and late - Toledo. On the other hand, the lowest yield was presented by early: Prana and Lacerta. In total the highest yields of dry matter provided late cultivars, on the average about 11% more than midearly cultivars, and about 18% more than early cultivars. The highest yield of crude fiber among early cultivars was proved in Prana, for midearly in Calibara and for late cultivars in Elgon. The highest digestibility of fodder characterized the early cultivars and the lowest – late cultivars.