Hasło: Biblioterapia

Biblioterapia – autonomiczna dyscyplina nauk humanistycznych – mająca swoje działy: bajkoterapię, dramaterapię, poezjoterapię – znajdująca się w sferze zainteresowań: pedagogiki, psychologii, medycyny, literaturoznawstwa, bibliotekoznawstwa, socjologii, arteterapii (Czernianin, 2008). Zakłada wykorzystanie lektury do celów terapeutycznych, stąd przedmiotem badań biblioterapii jest terapia literaturą. Identyfikacyjny charakter ma występujący w samym terminie człon „terapia”, określający jego podstawowe znaczenie funkcjonalne. Etymologia wyrazu „biblioterapia” (greckie biblion = książka, therapeuo = leczę) (Czernianin, 2008, s. 9), wskazuje na jego funkcję i treść, tj. oznaczanie zastosowań lektury książek jako środka psychoterapeutycznego, a także rewalidacyjnego, resocjalizacyjnego, profilaktycznego i ogólnorozwojowego. Biblioterapię dzieli się na b. kliniczną, b. rozwojową oraz b. instytucjonalną. Inne terminy na oznaczenie biblioterapii, a uważane za tożsame z nią to m.in. terapia czytelnicza, czytelnictwo chorych, literaturoterapia, bibliopsychologia.