Czy anomalia jest nową hybrydą? Półformalne i parabankowe instytucje w sektorze finansowym

Na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci w środowiskach akademickich daje się zaobserwować wzrost zainteresowania formami hybrydowymi. Trend ten jest widoczny w bardzo różnorodnych dziedzinach, zdecydowanie wykraczających poza początkową teorię Latoura odnoszącą się do filozofii i antropologii nauki. Te rodzące się teorie hybrydyzacji zaczęto w ostatnim czasie systematyzować, aby wyeliminować rozproszony charakter prób analitycznych, co prawda licznych i ambitnych, ale poniekąd niepowiązanych. Systematyzacja ta dokonuje się na wielu poziomach (nie tylko akademickich). Istniejące przesłanki pozwalają dostrzec, że niektóre z tych form wyraźnie wykraczają poza granice tego, co w literaturze przedmiotu uznaje się za formy hybrydowe. Dlatego w niniejszym rozdziale przyjrzymy się dokładnie temu, w jaki sposób dwie formy z sektora finansowego są opisywane i interpretowane semantycznie. Te dwie formy to instytucje półformalne i parabanki. Analiza tych instytucji pozwala stwierdzić, że instytucje półformalne lepiej wpisują się w profil hybrydy, gdy tymczasem parabanki odpowiadają raczej anomalii. Wskazuje również na to, że niezadowolenie i niepokój w odniesieniu do hybryd, uczucia zwykle przypisywane nowoczesności, ujawniają się także w od-niesieniu do anomalii. Anomalia stanowi w zasadzie nową hybrydę.