Geneza wyboru zasadniczego z perspektywy tradycji chrześcijańskiej

Przedstawiciele tzw. nowej teologii moralnej, dążąc do jej odnowy, opracowali koncepcję opcji fundamentalnej (wyboru zasadniczego), uznając ją jako „nowy” paradygmat moralności. Zarzucali oni tradycyjnej teologii moralnej zbyt mocne akcentowanie obiektywnego wymiaru moralności, a niedocenianie jego wymiaru subiektywnego, co do pewnego stopnia było słuszne. Jednak refleksja nad genezą wyboru zasadniczego człowieka z perspektywy tradycji chrześcijańskiej pokazuje, że również w niej obecny był podmiotowy wymiar moralności. Już w refleksjach teologicznych św. Augustyna, św. Tomasza i św. Alfonsa widoczny jest głęboko osobowy aspekt działania moralnego, gdyż w rzeczywistości akt moralny „rodzi” się w głębi osoby ludzkiej i jest skierowany do celu ostatecznego. To właśnie w wyborze zasadniczym, rozumianym jako podstawowe ukierunkowanie życia człowieka na Boga (Dobro), widoczne jest odniesienie nie tylko do obiektywnego porządku moralności, ale również do jego wymiaru podmiotowego (subiektywnego), ponieważ decyzja tego rodzaju ostateczne wywodzi się z głębi wolności osoby działającej.