Komunikacja kryzysowa w świetle głównych dokumentów planistycznych z zakresu zarządzania kryzysowego

Ludzie od zarania dziejów walczą z różnego rodzaju zagrożeniami, tymi o charakterze naturalnym, militarnym, cywilizacyjnym i wieloma innymi – zmagają się z sytuacjami kryzysowymi. Na podstawie tych wielowiekowych doświadczeń można stwierdzić, że nie ulega wątpliwości, iż w obliczu zagrożenia pierwszoplanowe znaczenie ma między innymi komunikacja pomiędzy ludźmi. Z pozoru może się wydawać, że jest to tematyka szeroko i wyczerpująco już opisana naukowo. Analizując jednak literaturę tematu, możemy skonstatować, że mnogość definicji pojęcia „komunikacja kryzysowa” oraz bogactwo podobnie brzmiących pojęć, jak również powszechność stosowania tych samych pojęć w różnym znaczeniu zaciera jego/ ich jednoznaczność. Podobny brak jednoznaczności występuje również w zakresie zdefiniowania głównych dokumentów planistycznych z obszaru zarządzania kryzysowego. Wymienione powyżej braki (nieścisłości) skłaniają do refleksji nad problemem. Dodatkowo uznana już wartość komunikacji kryzysowej, przy jednoczesnej publicznej dostępności do wielu spośród dokumentów planistycznych z obszaru zarządzania kryzysowego, skłania do analizy korelacji pomiędzy tymi zagadnieniami. Opisane powyżej impulsy skłoniły autora niniejszego rozdziału do postawienia pytań: - Jakie (które) dokumenty planistyczne z zakresu zarządzania kryzysowego należy zakwalifikować do kategorii głównych dokumentów w tym obszarze? - Jakie regulacje, wskazówki i zlecenia dotyczące komunikacji kryzysowej zawarte są w głównych dokumentach planistycznych z zakresu zarządzania kryzysowego?