Społeczny wymiar pandemii. Biopolityka i medykalizacja w czasach COVID-19

Pandemia COVID-19 ukazała, jak duży wpływ na społeczne reakcje mają nie obiektywne dane, lecz subiektywne przekonania ludzi. Autor, bazując na konstrukcjonizmie społecznym, analizuje, w jaki sposób biowładza i medykalizacja oddziaływały na zachowania ludzi w czasach kryzysu COVID-19. W zarządzaniu reakcjami społecznymi ważnym czynnikiem stała się polityka informacyjna rządów, spójność w dyskursach ekspertów i biowładzy oraz konsekwencja w wyjaśnianiu prowadzonych działań. Trend w kierunku medykalizacji społeczeństw miał wiele wymiarów, w tym obejmował kreowanie polityki w oparciu o ekspercką władzę-wiedzę, stosowanie obostrzeń epidemicznych, zalecanie szczepień itd. Jednak podejście to spotkało się z oporem społecznym, wynikającym z poczucia frustracji, nierówności społecznych, braku zaufania do elit, niezrozumienia dyskursu medycznego przez zwykłych obywateli oraz narastającej tendencji do demedykalizacji, stanowiącej m.in. efekt inicjatyw antyszczepionkowych. W artykule zawarto analizę problemów i konfliktów wynikających ze sposobów definiowania i konstruowania COVID-19 przez różne grupy społeczne.