Jakość współpracy jako wyznacznik sukcesu działalności profilaktycznej na terenach defaworyzowanych społecznie

Aim. The article presents the results of research on the cooperation of institutions and organization of protective activities carried out in disadvantaged environments. The presented research results are part of a research project on the prevention of risky behaviours of young people, analysed from the perspective of the experiences of institutions and organizations operating in socially disadvantaged environments. Methods. The results were based on qualitative research carried out in Silesian districts in three cities (Katowice, Ruda Śląska, and Rybnik). The research used: individual interviews, focus group interviews, document analysis and observation. Results. The conducted research shows that the cooperation between organizations and institutions of protective activity in socially disadvantaged areas is not perfect, which reduces its effectiveness. Conclusion. The need for networking, inter-institutional cooperation, building a support network, but also the development of environmental forms of protective activity in socially disadvantaged areas is very high. The effectiveness of local support networks depends on the quality of cooperation, and this requires attention when building good inter-institutional relations

Cel. Artykuł ma na celu prezentację wyników badań dotyczących współpracy i współdziałania różnych interesariuszy działalności profilaktycznej podejmowanej w środowiskach defaworyzowanych. Prezentowane wyniki badania stanowią część szerszego projektu badawczego, którego przedmiotem była profilaktyka zachowań ryzykownych młodzieży, analizowana z perspektywy doświadczeń wybranych instytucji i organizacji działających w środowiskach defaworyzowanych społecznie. Materiały i metody. Wyniki opracowano w oparciu o badania przeprowadzone w nurcie jakościowym, zrealizowane na terenach kilku śląskich dzielnic w trzech miastach, tj. w Katowicach, Rudzie Śląskiej i Rybniku, a proces badawczy oparto o monografię pedagogiczną, w ramach której zastosowano: wywiad indywidualny częściowo skategoryzowany, zogniskowany wywiad grupowy, analizę dokumentów i obserwację. Wyniki. Prowadzone badania pokazały, że współpraca różnych interesariuszy działalności profilaktycznej na terenach defaworyzowanych społecznie nie jest idealna, co obniża efektywność podejmowanej działalności profilaktycznej. Wnioski. Potrzeba sieciowania kontaktów, współpracy międzyinstytucjonalnej, budowania sieci wsparcia, ale także rozwoju innych – w domyśle: środowiskowych – form działalności profilaktycznej w obszarach defaworyzowanych społecznie jest bardzo duża. Skuteczność lokalnych sieci wsparcia okazuje się jednak uzależniona od jakości współpracy, a ta wymaga uwagi przy budowaniu dobrych relacji międzyinstytucjonalnych i wzajemnego zrozumienia swojej roli w procesie pomagania rodzinom zamieszkującym tereny defaworyzowane społecznie