Oficjalnie Chińska Republika Ludowa w dialogu międzynarodowym prezentuje się jako państwo ateistyczne. Mimo to, niezaprzeczalnym faktem jest, iż kultura chińska została ukształtowana przez taoizm, buddyzm i konfucjanizm, czyli trzy flagowe religie, i zarazem systemy filozoficzne. W czasie rewolucji kulturalnej (1966-1976) starano się niemal całkowicie wyprzeć wszelkie ślady religii z życia mieszkańców Chin, stąd też liczne zakazy odnośnie obrzędów religijnych oraz kultowych w latach rewolucji, czyli do 1976 roku. Sytuacja prawna religii unormowała się dopiero w latach 90. XX wieku, jednakże wciąż współcześnie panuje napięta atmosfera. Chociaż chińska konstytucja zapewnia wolność religijną, w praktyce państwo ściśle reguluje działalność związaną z religią. Zarejestrowanych jest tylko pięć stowarzyszeń religijnych, do których należą kolejno: buddyzm, taoizm, islam, katolicyzm i protestantyzm. Tylko one mogą legalnie odprawiać obrzędy religijne i prowadzić swą działalność. Jednakże mimo to władze komunistyczne wprowadzają reżim nawet wśród teoretycznie legalnie działających związków religijno-wyznaniowych, często na przykład aresztując ich członków. Wiele religii musiało przyjąć specjalne strategie, aby móc działać i nie narażać się przede wszystkim partii panującej. Taoizm, zaliczany do flagowych wyznań Chin, które miały największy wpływ na kulturę chińską, współcześnie mimo reżimu, działa czynnie w Państwie Środka. Taoizm, inaczej Daoizm, odnosi się w swej doktrynie do koncepcji Tao (Dao), jako do przenikającego wszystko bytu. Taoizm w swoich doktrynach odwołuje się przede wszystkim do idei wolności, do samorozwoju człowieka jako jednostki, czy do indywidualizmu. Jednak mimo fundamentalnych idei, które on przedstawia, współcześnie pojawiają się zarzuty, że taoizm (daoizm) ma polityczny charakter, co w teorii jest sprzeczne z tym, co on reprezentuje. Podobne zarzuty pojawiały się także odnośnie innych fundamentalnych religii Chin, jednakże najbardziej widoczne jest to na przykładzie taoizmu (daoizmu). Praca będzie miała na celu odpowiedzieć na pytanie, czy stawiane zarzuty wobec taoizmu (daoizmu) są zasadne oraz jaki jest współcześnie stosunek religii (w tym wyznań/systemów filozoficznych) a polityki w Chinach.
Officially, the People's Republic of China presents itself as an atheist state in the international dialogue. Nevertheless, it is an undeniable fact that Chinese culture has been shaped by Taoism, Buddhism and Confucianism, the three flagship religions and philosophical systems. During the Cultural Revolution (1966-1976), attempts were made to almost completely displace all traces of religion from the lives of the inhabitants of China, hence numerous bans on religious and cult rituals in the years of the revolution, i.e. until 1976. The legal situation of religion was normalised only in the 1990s, but there is still a tense atmosphere today. Although the Chinese constitution provides for religious freedom, in reality, the state strictly regulates religious activities. Only five religious associations are registered, which include: Buddhism, Daoism, Islam, Catholicism and Protestantism. Only they can legally perform religious rites and carry out their activities. However, despite this, the communist authorities introduce a regime even among theoretically legally operating religious organisations, often, for example, by arresting their members. Many religions have had to adopt special strategies in order to be able to act and not expose themselves primarily to the ruling party. Taoism, one of the flagship religions of China, which had the greatest impact on Chinese culture, today, despite the regime, is active in China. Taoism, or Daoism, refers in its doctrine to the concept of Tao (Dao) as an all-pervasive being. In its doctrines, Taoism refers primarily to the idea of freedom, to the self-development of man as an individual, or to individualism. However, despite the fundamental ideas it presents, there are contemporary allegations that Taoism (Daoism) is political in nature, which in theory contradicts what it stands for. Similar accusations have also been made against other fundamental religions of China, but it is most evident in the example of Taoism (Daoism). The work will aim to answer the question whether the allegations against Taoism (Daoism) are justified and what is the contemporary relationship between religions (including denominations/philosophical systems) and politics in China.
