Migration in the election programmes of Polish political parties in 2023

Migration issues have been an important topic of public discourse in Poland since 2015, especially during election periods. The increasing number of workers from across the eastern border has transformed Poland into an immigration country however, without a comprehensive migration strategy. Significant events, such as the 2021 Polish-Belarusian border crisis and the massive influx of war refugees from Ukraine in 2022, resonated deeply with public opinion and played a crucial role in shaping the 2023 parliamentary election campaign. This analysis examines the electoral programmes of Polish political parties to determine the extent to which migration issues were addressed, the similarities and differences in their electoral demands, and the proposed visions for future migration policy. Through qualitative content analysis and a comparative examination of the election programmes, the findings support the ‘riding the wave’ theory, revealing a selective approach to migration management that aligns with each party's ideological profile, focusing on issues relevant to their respective electorates. This suggests a future characterized by a reactive migration policy, driven by the logic of safeguarding against perceived threats.

Zagadnienia migracyjne były ważnym tematem dyskursu publicznego w Polsce od 2015 r., szczególnie w okresach wyborczych. Wzrost liczby pracowników zza wschodniej granicy spowodował, iż Polska stała się krajem imigracyjnym, nie posiadającym jednak kompleksowej strategii migracyjnej. Wydarzenia, takie jak kryzys na granicy polsko-białoruskiej z 2021 r. i masowy napływ wojennych uchodźców z Ukrainy w 2022 r. głęboko poruszyły opinię publiczną i istotnie wpłynęły na kampanię wyborczą do parlamentu w 2023 r. Niniejsza analiza obejmuje więc programy wyborcze polskich partii politycznych, w których poszukiwano odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim stopniu ujęte zostały w nich zagadnienia migracyjne, jakie różnice i podobieństwa prezentowane były w postulatach wyborczych, jaka wizja polityki migracyjnej proponowana była na przyszłość. Jakościowa analiza zawartości i porównanie treści programów wyborczych dostarczyły wsparcia dla teorii „jazdy na fali”, ukazując zdecydowanie selektywne podejście partii do zarządzania migracjami, zgodne z ich profilem ideologicznym, akcentujące zagadnienia istotne dla własnego elektoratu. Pozwala to wyłonić obraz zapowiadający reaktywną politykę migracyjną w przyszłości, podporządkowaną logice ochrony przed potencjalnymi zagrożeniami.