Potencjał rozwojowy a aktywność inwestycyjna województw i podregionów Polski

Jednym z czynników różnicujących regiony jest zgromadzony na ich terenie potencjał rozwojowy, wyrażający pewien unikatowy zbiór zasobów, warunkujący osiągnięty poziom rozwoju oraz możliwości implikowania wzrostu i rozwoju gospodarczego w przyszłości. Dodatkowo, regiony opisują także zróżnicowane przemiany społeczno-gospodarcze, kierunki rozwoju, a także odmienna skala i struktura realizowanych inwestycji. Celem pracy była weryfikacja zależności pozostających między potencjałem rozwojowym a dynamiką i strukturą aktywności inwestycyjnej regionów Polski. Wyniki przeprowadzonych analiz doprowadziły do wniosku, zgodnie z którym potencjał rozwojowy posiada dodatni (i statystycznie istotny) wpływ na skalę aktywności inwestycyjnej regionów oraz oddziałuje na strukturę sektorową wydatkowanych nakładów inwestycyjnych. Kierunek oddziaływania potencjału w drugim przypadku był jednak uwarunkowany sektorem gospodarki, do którego alokowano nakłady. Ponadto, zaobserwowano statystycznie istotny wpływ potencjału rozwojowego na koncentrację przestrzenną podmiotów gospodarczych, także z udziałem kapitału zagranicznego. Zmiana warunków otoczenia w jakim funkcjonowały regiony, wywołana światowym kryzysem finansowym, skłoniła do prześledzenia regionalnego wymiaru skutków transmisji negatywnego szoku ekonomicznego do Polski. Spośród ogółu obszarów największe nasilenie negatywnych zjawisk (spadek PKB, aktywności inwestycyjnej) zaobserwowano w grupie „obszarów przemysłowych”, z kolei relatywnie najszybciej w 2009 r. wzrastały gospodarki „regionalnych ośrodków wzrostu” i „dużych ośrodków miejskich”. Syntetycznym wymiarem dokonanej analizy jest klasyfikacja województw i podregionów do trzech grup uwzględniających ich stopień wrażliwości na spowolnienie gospodarcze w 2009 r. oraz przyszłe szanse rozwojowe. Zamieszczone w pracy analizy umożliwiły poszerzenie dorobku naukowego w zakresie relacji między potencjałem rozwojowym a aktywnością inwestycyjną. Sformułowane wnioski i propozycje mogą wesprzeć prowadzoną politykę rozwoju.

Jarosław Michał Nazarczuk