Studium szaleństwa. Psychologiczno-religijne uwarunkowania narratora w „Hekatombie” Mai Lidii Kossakowskiej

W przypadku opowiadania "Hekatomba" Mai Lidii Kossakowskiej brać należy pod uwagę przynajmniej trzy wykładnie rozgrywających się w tekście wydarzeń. Po pierwsze szaleństwo bohatera-narratora, po drugie opętanie, po trzecie motywację religijną przekładającą się na wizje lub ekstazę o charakterze iluminacyjnym. Utrudnienie dla jednoznacznego odbioru stanowi niewątpliwe przyjęta strategia narracyjna, budującą więź pomiędzy czytającym a opowiadającym poprzez relację pierwszoosobową, oddziałując tym samym na sposób postrzegania bohatera. Ogląd rzeczywistości z perspektywy obłąkanej postaci pełni rolę unaoczniającą, dokumentującą rozgrywające się zdarzenia, ale – paradoksalnie – ostatecznie ich nie subiektywizuje. W przypadku tego tekstu można bowiem mówić o swoistej interpretacji zaburzeń psychicznych, migotliwej syntezie równoważnych elementów lękotwórczych, a więc o toposie szaleństwa, realizowanego w wariancie obsesji religijnej i schizofrenii oraz motywie przekroczenia, funkcjonującego w wymiarze złamania zasad ludzkich, boskich czy przełamania reguł rytuału ofiary.

Ksenia Olkusz