Dziennik żałoby po śmierci matki z lat 1942–1945

17 notesików zapisanych ołówkiem.

Nieregularne zapiski ołówkiem od 14 czerwca 1942 do 5 lipca 1945 r., rozpoczęte 14 czerwca 1942 r. po śmierci matki, Anny z Šafranków Nałkowskiej (zmarła 6 czerwca 1942 r.) i jej poświęcone, zakończone 5 sierpnia 1945 r. Dziennik bardzo osobisty, przynosi niewiele informacji o życiu codziennym i atmosferze lat okupacji. Zapiski w formie listów do zmarłej, pisanych przez przybitą tym nieszczęściem, pozostającą w głębokiej depresji córkę, rozpamiętującą dni choroby i szczegóły śmierci matki. Drugim głównym wątkiem zapisków jest niepokój o losy męża Maksymiliana Bicka (siostra Zofia Nałkowska ukrywała przed autorką wiadomość o jego samobójczej śmierci we Francji w 1941 r.). W dzienniku pojawiają się osoby z najbliższego otoczenia sióstr Nałkowskich: służąca Genowefa Goryszewska, lekarz Jan Karol Teuchmann oraz Wacława Mossakowska z Wołomina i Zofia Villaume-Zahrtowa z Adamowizny k. Grodziska Mazowieckiego (wzmianki o częstych pobytach w ich domach).

rękopisy polskie

Rysunek na k. 387; na k. 527 Credo, inc.: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego…”, ręką Z. Nałkowskiej.

Język polski.