Bibliogr. p. 93-94
P. 79-95 : ill. ; 25 cm
S. 79-95 : il. ; 25 cm
Abstarct in Polish. Taxa in Latin.
Streszcz. pol. Nazwy taksonów również łac.
2,229 water mites representing 56 species were collected in seven Mazurian lakes. Six faunal elements were distinguished: lacustrine, eurytopic typical of small water bodies, tyrphophilic, rheobiontic, rheophilic and astatic spring fauna. The species structure was dominated by the lacustrine element, and the numerical structure – by eurytopic species occurring in small water bodies. Six species indicatory of moderate lake eutrophy were recorded, i.e. Atractides ovalis, Limnesia polonica, Unionicola mionor, Piona stjoerdalensis, P. rotundoides, Forelia spatulifera and Atractides lacustris, indicating mesotrophy, was trapped in Lake Mokre only. The lakes examined are characterized byrather low faunal similarity. The highest degree of similarity was noted between two dystrophic lakes, Klimunt and Skarp, whereas Lake Majcz Wielki showed the greatest faunal distinctness.
Badania nad wodopójkami jezior Mazurskiego Parku Krajobrazowego prowadzono w latach 2000 i 2001. Próby pobierano w 7 jeziorach na 11 stanowiskach. Łącznie pobrano 71 prób. Zebrany materiał obejmuje 2229 osobników, w tym 91 deutonimf. W badanych jeziorach stwierdzono występowanie 56 gatunków wodopójek. W niektórych jeziorach notowano bardzo niską liczbę gatunków od 12 do 29. Do najliczniejszych gatunków należały: Hydrodromadespiciens, Limnesia maculata, Brachypoda versicolor. Do stosunkowo często łowionych zaliczono Limnesia undulata, Piona conglobata, Hygrobates longipalpis, Unionicola minor iArrenurus albator. Wśród zebranych Hydrachnidia wyróżniono 6 elementów faunistycznych: jeziorny, eurytopowy drobnozbiornikowy, tyrfofilny, reobiontyczny i reofilny oraz gatunki astatycznej fauny wiosennej. W strukturze gatunkowej przeważa element jeziorny, a wstrukturze liczebności eurytopowy drobnozbiornikowy.Badane jeziora charakteryzują się dość niskim podobieństwem fauny. Najbardziej zbliżone faunistycznie są jeziora o charakterze dystroficznym: Klimunt i Skarp, a jezioro Majcz Wielki najbardziej odbiega faunistycznie od pozostałych jezior. Tylko w jednym z badanych jezior (Mokre) odnotowano gatunek wskaźnikowy mezotrofii – Atractides lacustris. We wszystkich występowały gatunki wskaźnikowe umiarkowanej eutrofii. Wśród nich można wyróżnić:Limnesia polonica, Atractides ovalis, Unionicola minor, Piona stjoerdalensis, P. rotundoides,Forelia spatulifera. Do jezior o najlepszej kondycji ekologicznej można zaliczyć: Majcz Wielki, Mokre, Duś. W Jeziorze Mokrym przeprowadzono analizę pionowego i siedliskowego rozmieszczenia gatunków. W miarę zwiększania się głębokości liczba osobników i różnorodność gatunkowa malała. Najwięcej wodopójek łowiono w strefie głębokości do 0,5 m. W strefie głębokości 2–3 mwyraźnie wzrasta zróżnicowanie gatunkowe. Większość gatunków reprezentowała element jeziorny. Na głębokości 4 i 5 m zaobserwowano znacznie mniej wodopójek, a na głębokości 6m odnotowano tylko 2 osobniki należące do dwóch gatunków. Poniżej 6 m nie notowano już wodopójek. Najwięcej gatunków odnotowano w siedliskach fitolitoralu porośniętym Phragmites australis i Schoenoplectus lacustris, zaś najwięcej osobników zebrano wsiedliskach dna piaszczystego nieporośniętego.Jeziora Mazurskiego Parku Krajobrazowego, na tle innych jezior Polski, charakteryzują się małym zróżnicowaniem gatunkowym, niską liczbą gatunków wskaźnikowych mezotrofii i dośćwysoką liczbą gatunków wskaźnikowych, świadczących o umiarkowanej eutrofii.
Bibliogr. s. 93-94
