Kwartalnik Historyczny R. 123 nr 1 (2016)

p. 45-69

Summary in English.

Streszcz. ang.

s. 45-69

Historia loży „Leopolis” we Lwowie niczym w soczewce skupia w sobie najważniejsze procesy i zjawiska występujące wśród miejscowych Żydów od schyłku XIX do początku XX wieku. Dzięki wprowadzonemu w 1867 roku równouprawnieniu wielu z nich (zwłaszcza tych zasymilowanych) doznało awansu społecznego i odniosło wspaniałe sukcesy zawodowe. Spora ich część przeszła drogę od zaangażowania w nurt asymilacyjny po fascynację syjonizmem. Ci, którzy utrzymali więź ze wspólnotą żydowską i czuli się odpowiedzialni za jej rozwój, wykorzystali nową formułę organizacyjną jaką stanowił międzynarodowy Zakon Synów Przymierza (Independent Order B’nei B’rith).

The history of the “Leopolis” lodge in Lwów concentrates all the most important processes and phenomena transpiring among the local Jews from the end of the nineteenth century to the early twentieth century. Thanks to the enfranchisement introduced in 1867 numerous Jews (in particular among the assimilated Jewry) enjoyed social promotion and successful professional careers. A considerable number evolved from involvement in the proassimilation current to fascination with Zionism. Those who maintained bonds with the Jewish community and felt responsible for its progress made use of a new organizational formula, namely, the Independent Order of B’nai B’rith.