We Are No Monks. Narrating the Self Through New Tibetan Exile Cinema

The purpose of this article is to analyse responses given by the young generation of Tibetan ‘born refugees’ to imaginations of Tibet which exist in global culture. They employ cinema as a medium for narrating about themselves: going beyond the idealized image of Tibetans created both by Western popular culture and the identity politics of Tibetan diaspora elites. This study presents an analysis of visual representations of Tibetanness in the new Tibetan exile cinema which burst on scene in the last decade of the 20th century

24 cm

Zadaniem tego artykułu jest przeanalizowanie odpowiedzi, jakich udziela młode pokolenie tybetańskich „urodzonych uchodźców” na istniejące wyobrażenie Tybetu. Wykorzystują oni kino jako medium do opowiadania o sobie, wykraczając poza wyidealizowany obraz Tybetańczyków stworzony zarówno przez zachodnią kulturę popularną, jak i politykę tożsamościową prezentowaną przez elity tybetańskiej diaspory. W niniejszej pracy przedstawiam analizę wizualnych przedstawień tybetańskości w nowym tybetańskim kinie na uchodźstwie, które objawiło się na scenie w ostatniej dekadzie XX wieku