Are Polish Primary Care Practitioners Social Entrepreneurs?

24 cm

In this article I explore the range of entrepreneurial roles played by doctors working in Polish Primary Health Care [Podstawowa Opieka Zdrowotna – POZ]. I use the division into social and strictly business entrepreneurship – whose source comes from economic sciences – in order to examine what entrepreneurial values rural/small town doctors and their city colleagues recognise and use in their practices. POZ is mainly carried out in private clinics contracted by the National Health Fund [Narodowy Fundusz Zdrowia – NFZ], therefore I look at the values associated with entrepreneurship. I consider these values as visibly altering doctor–patient encounters, thus I analyse doctor’s strategies for establishing his/ her formal and informal relations with patients. I focus my attention on the specific forms of experiencing time in primary care, namely short and long time structures, which I recognise as crucial for interactions between practitioners and their patients. Finally, I put forward the thesis that much of the interaction in POZ offices has the characteristics of symbolic exchange – the reciprocal forms of doctor–patient interactions transfer these encounters beyond purely medical interventions to spaces of mutual cooperation, attachment and trust.

W artykule analizuję spektrum ról odgrywanych przez lekarzy pracujących w polskiej Podstawowej Opiece Zdrowotnej (POZ). W tym celu posiłkuję się podziałem na przedsiębiorczość społeczną i stricte biznesową, którego źródło pochodzi z nauk ekonomicznych. Ponieważ POZ realizowana jest głównie w prywatnych przychodniach kontraktowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, przyglądam się, jakie wartości związane z przedsiębiorczością przyświecają lekarzom pracującym na wsiach i małych miasteczkach oraz w dużych ośrodkach miejskich. Uważam, że te wartości kształtują relacje pomiędzy lekarzami a pacjentami. Analizuję więc strategie lekarzy, przy pomocy których tworzą oni oraz utrzymują formalne i nieformalne relacje z podopiecznymi. Przedstawiam tu dwie podstawowe struktury czasowe („długą” i „krótką”), pomocne lekarzom POZ w nawiązywaniu relacji w pacjentami. Wreszcie, stawiam tezę, iż znaczna część interakcji w gabinetach POZ ma cechy wymiany symbolicznej, która przenosi kontakty lekarzy z pacjentami ze zmedykalizowanej i sformalizowanej przestrzeni, do świata wartości takich, jak współpraca, przywiązanie i poczucie zaufania.