Plaże Agnes : autoportret Vardy

Twórczość Agnès Vardy – jedna z najbardziej osobistych i niezależnych w całej historii kina – nie poddaje się terminom genologicznym zwyczajowo stosowanym do filmów. Niemal wszystkie jej filmy fabularne mają wiele cech dokumentalnych, a dokumenty podporządkowane są regułom kreacji artystycznej. W kontekście tych spostrzeżeń autor przedstawia film Vardy Plaże Agnès (Les Plages d’Agnès, 2008), który reżyserka uznaje za swój autoportret definitywny. Lubelski przytacza kolejne argumenty na potwierdzenie tezy, że autoportret to specyficzna formuła gatunkowa Plaż Agnès, a zarazem wzorzec konstrukcyjny tego filmu. Jest to jednak autoportret jedyny w swoim rodzaju – swoisty „autoportret-fantazjowanie”, do którego Varda dodatkowo włącza sfilmowane fragmenty 2rzeczywistych performance’ów ze swoim udziałem, materiały reportażowe oraz nawiązania intertekstualne (cytaty z własnych filmów, reprodukcje obrazów etc.). Jest to autoportret szczególny, którego autorka – choć cały czas w nim obecna – zajmuje się chętniej innymi niż sobą, jak gdyby odtwarzanie własnych wspomnień bardziej służyło nawiązywaniu nowych odświeżaniu dawnych kontaktów z innymi niż zwyczajowemu „poznawaniu siebie”.

The work of Agnes Varda – one of the most personal and independent in whole history of the cinema – is not easily classified using the terms of genre traditionally used in film studies. Her feature films usually contain some documentary elements, while her documentaries are constructed following the rules of artistic creation. It is with this in mind that Lubelski presents Varda’s "The Beaches of Agnes" (2008), which the director considers to be her true self-portrait. Lubelski lists arguments in order to confirm the thesis, that the self-portrait is a specific formula for "The Beaches of Agnes", and a construction pattern for the film. But this self-portrait is one of a kind – a self-portrait, and yet imagination, in which Varda includes fragments filmed during real performance shows, in which she took part, news reports, and inter-textual references (quotes from her own films, reproduction of art etc). This is a very particular self-portrait, in which the author – although she is always present – pays more attention to others than herself, as if the reproduction of her own memories served to create new and refresh the old relationships with others, and did not serve the process of “learning more about oneself”.