Wdrażanie koncepcji korytarzy ekologicznych w planowaniu przestrzennym na poziomie lokalnym (na przykładzie wybranych obszarów w Polsce Północnej)

W niniejszej pracy przedstawiono ocenę możliwości wdrażania koncepcji korytarzy ekologicznych w planowaniu przestrzennym na poziomie lokalnym. Do szczegółowej analizy wybrano 25 gmin w Polsce Północnej. W granicach tych gmin znajduje się bowiem uszczegółowiony na poziomie lokalnym przebieg Północnego Korytarza Ekologicznego na odcinku łączącym Bory Tucholskie i Lasy Iławskie. Analizie poddano miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Dzięki temu skonfrontowano możliwości udrożnienia korytarzy ekologicznych wyznaczonych początkowo na poziomie krajowym, a następnie lokalnym z planowanym zagospodarowaniem przestrzeni. Podstawowym problemem wdrażania koncepcji korytarzy ekologicznych na poziomie lokalnym, tak jak i na innych szczeblach planowania, jest brak narzędzi prawnych, które w skuteczny sposób mogłyby zapewnić ochronę ciągłości ekologicznej w Polsce. Wyznaczane na poziomie krajowym korytarze po uszczegółowieniu na poziomie lokalnym okazują się często niedrożne. W analizowanym odcinku Północnego Korytarza znajduje się szereg obszarów problemowych wynikających z potrzeby istnienia w danym miejscu korytarza i planowanego rozwoju osadnictwa i turystyki.