Odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi w świetle Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2019/771 w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów

Directive 2019/771 of the European Parliament and of the Council on certain aspects concerning contracts for the sales of goods stands for one of the legislative measures which contribute to implementing of The Digital Single Market Strategy for Europe, adopted by the European Commission. The main idea of the Strategy is to achieve the full benefits of cross-border e-commerce in order to improve the internal market of the UE. The new directive aims to unify rules on non-conformity of goods to the contract of sale in order to eliminate legal obstacles, which are believed to impede the consumer cross-border trade. The EU legislator intends to accomplish this objective by repealing the existing directive 1999/44/EC on certain aspects of the sale of consumer goods and associated guarantees, and replacing it with the new directive, based on fully harmonised rules. The analysis of the provisions of the new directive, in the light of its core idea, leads to the conclusion that its objectives could be difficult to achieve. The directive's scope of application is quite narrow, therefore its implementation into the domestic legal systems will not eliminate the differences. What is more, transposition of its rules will decrease the level of consumer protection in some aspects. Due to that fact the question arises: whether the full harmonisation of the provisions of the new directive was really necessary?

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2019/771 w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów stanowi element działań legislacyjnych składających się na realizację przyjętej przez Komisję Europejską Strategii jednolitego rynku cyfrowego dla Europy. Założeniem tej strategii jest wykorzystanie potencjału handlu elektronicznego dla dalszego rozwoju rynku wewnętrznego UE. Nowa dyrektywa ma za zadanie zunifikować przepisy dotyczące niezgodności towaru z umową sprzedaży w celu zlikwidowania barier prawnych utrudniających konsumencki handel transgraniczny. Unijny prawodawca zamierza osiągnąć ten cel uchylając aktualnie obowiązującą dyrektywę 1999/44/WE i zastępując ją nową, opartą na modelu maksymalnej harmonizacji przepisów. Analiza przepisów dyrektywy 2019/771, w świetle założeń przyjętych przez unijnego prawodawcę, prowadzi jednak do wniosku, że zakładane cele mogą być trudne do osiągnięcia. Zakres zastosowania dyrektywy jest stosunkowo wąski, co sprawia, że jej implementacja do krajowych porządków prawnych nie usunie różnic między nimi. Transpozycja jej przepisów doprowadzi ponadto do obniżenia obecnego poziomu ochrony konsumentów w niektórych aspektach. Nasuwa się wobec tego wątpliwość, czy maksymalne zharmonizowanie przepisów nowej dyrektywy było rzeczywiście konieczne.