Forms of aggression in women experiencing violence in their intimate relationships

Objectives: To compare ways to express aggression in women who experienced various forms of intimate partner violence and in women without such history. Methods: The severity and ways of regulating aggression were assessed with the Inventory of Psychological Syndrome of Aggression (IPSA) by Gaś. Information about various characteristics of violence (type, duration) was collected with a specifically designed questionnaire. Altogether 60 women were assessed, aged 19-59. Among them, 30 were in relationships characterized by partner violence, which lasted at least one year and included physical abuse (86%, n=26), psychological abuse (96%, n=29) and/or sexual abuse (16%, n=5). Thirty women without experiences of violence in their relationships were included as control group, matched by age, educational level, and relationship duration. Results: Women with experience of long-term violence in relationships did not differ from the control group regarding the severity of aggression, desire to retaliate or the severity of explicit aggression. However, they obtained significantly higher scores in the dimensions of emotional and physical autoaggression, as well as of hostility. On the other hand, they expressed indirect aggression less often than women with no history of partner violence. Conclusions: A proper diagnosis of intimate partner violence-related phenomena in relationships, aided by a systematic research on the occurrence of victimization, may provide valid data which could prove helpful in designing strategies for preventing violence and providing an appropriate treatment for women with such experiences.

Cel pracy: Porównanie rodzajów ekspresji agresji występujących u kobiet, które doświadczyły różnych form przemocy i u kobiet, które nie zgłaszały przemocy w relacji z partnerem seksualnym. Metoda: Nasilenie i sposób regulacji agresji zmierzono za pomocą Inwentarza Psychologicznego Syndromu Agresji (IPSA) Gasia. Informacje na temat różnych charakterystyk przemocy (rodzaj, czas trwania) zebrano za pomocą stworzonego wtym celu kwestionariusza. Zbadano 60 kobiet w wieku od 19 do 59 lat. Trzydzieści z nich doznawało ze strony swojego partnera trwającej co najmniej rok przemocy: fizycznej (86%; n = 26), psychicznej (96%, n = 29) i seksualnej (16%, n = 5). Trzydziestoosobowa grupa porównawcza (kobiety bez doświadczeń przemocy) została włączona do badania na zasadzie tzw. doboru wiązanego pod względem wieku, wykształcenia i długości trwania związku. Wyniki: Kobiety, które doświadczyły długotrwałej przemocy w relacji, nie różniły się od kobiet, które nie relacjonowały aktów przemocy ze strony partnera pod względem nasilenia agresji, chęci odwetu czy natężenia jawnej agresji. Natomiast znacząco różniły się one pod względem poziomu autoagresji, zarówno emocjonalnej, jak i fizycznej. Kobiety, które doświadczyły przemocy ze strony partnera, częściej kierowały swoją agresję na siebie lub wyrażały ją w formie ukrytej (wrogość), natomiast rzadziej wyrażały agresję w formie pośredniej. Wnioski: Właściwa diagnoza zjawisk występujących w relacjach, wspomagana systematycznie prowadzonymi badaniami nad zjawiskiem wiktymizacji, może dostarczyć wiarygodnych danych pomocnych przy projektowaniu strategii przeciwdziałania przemocy i leczenia osób z takimi doświadczeniami.