Ultrasound imaging of the breast is an essential part of comprehensive gynecologic patient care. In many countries, gynecologists and gynecologic oncologists not only perform ultrasound scans, but also carry out histopathological verification of breast focal lesions with the use of various biopsy techniques. Histopathological diagnoses of the B3 category, i.e. lesions of uncertain malignant potential, are the most controversial. They primarily include intraductal papilloma, atypical ductal hyperplasia, atypical lobular hyperplasia, classic lobular carcinoma in situ, flat epithelial atypia, phyllodes tumor, radial scar and complex sclerosing lesion. Despite their benign histological nature, these pathologies may accompany malignant hyperplasia, and a diagnosis established on the basis of the biopsy material carries a certain risk of underestimation. In this paper, we reviewed literature concerning further treatment of patients following a core needle biopsy or a vacuum-assisted biopsy diagnosis of B3 lesions. According to the literature data, such treatment is not uniform and depends not only on the lesion type, but also on the method used to verify it. Each time, it is also recommended to carry out a thorough clinical and pathological correlation and an assessment of how representative the specimens are. It has been shown that not all patients must be selected for surgery, and an increasing number of publications indicate the possibility of maintaining only an imaging follow-up program.
Diagnostyka ultrasonograficzna piersi jest istotnym elementem kompleksowej opieki ginekologicznej nad pacjentką. W wielu krajach lekarze ginekolodzy i ginekolodzy onkolodzy nie tylko wykonują badanie ultrasonograficzne, lecz także podejmują się weryfikacji histopatologicznej zmian ogniskowych piersi, z wykorzystaniem różnych technik biopsyjnych. Najwięcej kontrowersji budzą rozpoznania histopatologiczne należące do kategorii B3, czyli zmian o niepewnym potencjale biologicznym. Należą do nich przede wszystkim: brodawczak wewnątrzprzewodowy, atypowy rozrost wewnątrzprzewodowy, atypowy rozrost zrazikowy, klasyczny rak zrazikowy in situ, atypia nabłonkowa płaska, guz liściasty, blizna promienista i złożona zmiana szkliwiejąca. Pomimo łagodnego charakteru histologicznego patologie te mogą towarzyszyć złośliwym zmianom rozrostowym, a rozpoznanie ustalone na podstawie materiału biopsyjnego cechuje się pewnym ryzykiem niedoszacowania. W niniejszym opracowaniu dokonano przeglądu literatury dotyczącej dalszego postępowania z chorymi, u których w materiale z biopsji gruboigłowej lub biopsji wspomaganej próżnią stwierdzono zmiany należące do kategorii B3. Jak pokazują dane, metody postępowania w tej sytuacji nie są jednolite i zależą nie tylko od rodzaju zmiany, lecz także od techniki weryfikacji. Każdorazowo zalecane jest również dokonanie wnikliwej korelacji kliniczno-patologicznej i oceny reprezentatywności wycinków. Wiele danych wskazuje na to, że nie w każdym przypadku pacjentka musi być kwalifikowana do leczenia operacyjnego; w wybranych sytuacjach klinicznych istnieje możliwość postępowania zachowawczego z kontrolą radiologiczną.
