Reakcja nadwrażliwości kontaktowej, jej mechanizm i regulacja

The contact sensitivity (CS) reaction to haptens is a classical example of cell-mediated immune response. In this reaction, two phases can be distinguished: an early component, detectable as early as 2 hr after subsequent contact with the hapten, and a late component, developing approximately 24 hr after challenge and which is mediated by T cells. In the classical CS reaction, CD4+ T helper 1 (Th1) cells act as effector cells, whereas B-1 lymphocytes supported by NKT cells produce antigen-specific IgM antibodies, which play a crucial role in the initiation of CS. The CS reaction is under the precise control of regulatory circuits. The CS response is negatively regulated by T suppressor (Ts) cells induced by treatment with high doses of antigen. On the other hand, the CS response is positively regulated by T contrasuppressor (Tcs) cells that protect Th1 effector lymphocytes from the action of Ts cells. A new view of a negative regulation of Th1-mediated CS response is based on suppression induced by epicutaneous (e.c.) application of protein antigen. This kind of immunization results in the generation of TCRαβ+CD4+CD8+ Ts cells that inhibit the CS response via the released TGF-β. The suppression induced via e.c. immunization with protein antigen can be abrogated by TCRαβ+CD4+ Tcs cells induced by simultaneous exposure to protein antigen and Toll-like receptor (TLR) ligands. This method of e.c.-induced tolerance or its reversal by e.c. application of antigen alone or together with TLR ligands may be effective in new therapeutic strategies because of its effectiveness, ease of induction, and noninvasiveness.

Reakcja nadwrażliwości kontaktowej (CS) na hapteny jest klasycznym przykładem odpowiedzi komórkowej. W reakcji tej można wyróżnić dwie kolejno po sobie występujące fazy: wczesną występującą już 2 godziny od kolejnego kontaktu z haptenem oraz późną rozwijającą się po około 24 godzinach, a mediowaną przez limfocyty T. W klasycznym modelu reakcji nadwrażliwości kontaktowej limfocytami T efektorowymi są limfocyty pomocnicze CD4+ Th1, podczas gdy limfocyty B-1 wspomagane przez komórki NKT wytwarzają antygenowo swoiste przeciwciała IgM odgrywające główną rolę w inicjacji reakcji CS. Reakcja CS znajduje się pod ścisłą kontrolą układów regulacyjnych. Reakcja CS jest negatywnie regulowana przez komórki T supresyjne (Ts) indukowane podaniem dużych dawek antygenu. Dodatkowo przebieg reakcji CS znajduje się pod pozytywną kontrolą komórek T kontrasupresyjnych (Tcs) chroniących limfocyty Th1 efektorowe przed działaniem limfocytów Ts. Nowe spojrzenie na mechanizmy negatywnej regulacji reakcji CS Th1-zależnej stanowi supresja wywołana naskórną (e.c.) aplikacją antygenu białkowego. Ten sposób immunizacji prowadzi do powstania komórek Ts o fenotypie TCRαβ+CD4+CD8+ hamujących reakcję CS poprzez uwalniany TGF-β. Supresja wywołana e.c. podaniem antygenu białkowego może być zniesiona przez komórki Tcs TCRαβ+CD4+ indukowane jednoczesną ekspozycją na antygen białkowy i ligandy receptorów Toll-podobnych (TLR). Wspomniana metoda indukcji stanu tolerancji lub jej przełamania poprzez podanie e.c. samego antygenu lub antygenu w połączeniu z ligandami TLR dzięki skuteczności i prostocie użycia oraz braku inwazyjności stwarza nowe możliwości hamowania bądź stymulowania układu immunologicznego, co może się stać przydatne w opracowaniu nowych metod terapii.