Chirurgia organooszczędna jako leczenie z wyboru w przypadku raka jasnokomórkowym nerki

Introduction. Advances in imaging diagnostics have contributed to the frequent detection of small kidney tumours both at an early stage and of low grade. Although radical nephrectomy is still the gold standard in Renal Cell Carcinoma (RCC) treatment, yet it slowly ceases to be the standard approach and open or laparoscopic Nephron Sparing Surgery (NSS) is becoming more and more common. A i m. The purpose of the study was to determine the functional and oncological outcomes of NSS for RCC basing on an analysis of 108 patients. Material and methods. The patients were divided into two groups: T1a (≤4 cm) and T1b (≥4 ≤ 7 cm). We performed an analysis of all patients with a minimal follow-up time of 24 months. In the majority of patients the diagnosis was clearcell carcinoma(83.9%). Results. G2 tumours were the most common (51.7%). The cumulative proportion of survivors without local relapse within the operated kidney and/or in the local lymph nodes and without distant metastases after 2 and 3 years was 99% and 93%, respectively. Our results support the fact that in pT1a and pT1b patients NSS is a safe and effective procedure. The size of pT1 tumours has no bearing on 2-year and 3-year recurrence-free survivals. Conclusion. Intraoperative ultrasound allows for further identification of additional neoplasmatic foci and for the use of the best surgical approach. Intraoperative ultrasound is useful in NSS, and especially in those cases, where the tumor lies in the central part of the kidney.

Wprowadzenie. Rozwój technik obrazowych układu moczowego sprawił, iż coraz częściej rozpoznajemy guzy nerek mniejszych rozmiarów, we wczesnym etapie rozwoju oraz o mniejszym stopniu złośliwości. Wprawdzie nadal standardowym leczeniem chorych z RCC pozostaje radykalna nefrektomia, obserwujemy jednak wzrost liczby zabiegów oszczędzających miąższ nerki (NSS – Nephron Sparing Surgery). Cel pracy. Celem pracy była retrospektywna ocena onkologiczna stanu 108 chorych poddanych NSS. Materiał i metodyka. Pacjenci zostali podzieleni na dwie podgrupy w zależności od wielkości guza: T1a (≤ 4 cm) i T1b (≥ 4 ≤ 7 cm). Czas obserwacji wynosił nie mniej niż 24 miesiące. Rak jasnokomórkowy nerki stanowił 83,9% wszystkich guzów. Wyniki. Najczęściej (51,7%) występowały guzy o typie złośliwości G2. Skumulowany odsetek chorych przeżywających bez wznowy procesu nowotworowego w operowanej nerce i/lub okolicznych węzłach chłonnych lub przerzutów odległych po 2- i 3-latach wynosił odpowiednio 99% i 93%. Nasze wyniki wskazują, iż NSS guzów nerek w stopniu zaawansowania pT1a i pT1b jest zabiegiem bezpiecznym i skutecznym. Wielkość guza w stopniu pT1 nie ma wpływu na 2- i 3- letnie przeżycie bez wznowy procesu nowotworowego w nerce operowanej. Wnioski. Badanie ultrasonograficzne w trakcie operacji pozwala na identyfikację dodatkowych ognisk nowotworowych i optymalny dobór cięcia operacyjnego. Jest również niezwykle przydatne w ocenie guzów zlokalizowanych w centralnej części nerki.