Porównanie oddziaływania komórek czerniaka pierwotnego skóry i oka ze śródbłonkiem.

Czerniak skóry i oka to nowotwory o wspólnym pochodzeniu, wywodzące się z melanocytów. Pomimo wielu podobieństw wykazują jednak znaczne różnice pod względem zachowania w czasie tworzenia przerzutów. Jednym z kluczowych kroków w procesie metastazy jest uzyskanie przez złośliwe komórki dostępu do układu krążenia, przeżycie w naczyniach oraz ekstrawazacja w określonym miejscu. Na wszystkich tych etapach niezbędne jest oddziaływanie komórek nowotworowych z endotelium docelowego organu. Interakcje te są mediowane przez białka adhezyjne oraz glikany obecne na powierzchni komórek. Z uwagi na powyższe aspekty celem niniejszej pracy było porównanie adhezji do śródbłonka linii komórkowych wywodzących się z pierwotnego czerniaka skóry i oka oraz określenie roli, jaką w tych oddziaływaniach pełnią struktury β1,6-rozgałęzionych oligosacharydów.W badaniach wykorzystano dwie linie komórkowe czerniaka gałki ocznej (92-1 i Mel202) oraz komórki czerniaka skóry (FM55P), a także linię komórek ludzkiej żyły pępowinowej (HUVEC). Analizę ekspresji struktur β1,6-rozgałęzionych prowadzono poprzez detekcję przy użyciu lektyny PHA-L na błonie PVDF oraz metodą cytometrii przepływowej. Oddziaływanie komórek czerniaka z endotelium badano przy pomocy testów adhezji, w których wykorzystywano komórki hodowane bez lub w obecności inhibitora N-glikozylacji, swainsoniny.Wszystkie badane linie komórkowe wykazywały ekspresję powierzchniową struktur β1,6-rozgałęzionych. Największą adhezję do śródbłonka zaobserwowano w komórkach linii czerniaka skóry FM55P, nieco niższą w przypadku czerniaka oka Mel202, natomiast linia czerniaka gałki ocznej 92-1 oddziaływała z HUVEC w znaczenie mniejszym stopniu. Wszystkie badane linie charakteryzowała rosnąca w czasie, jednak stosunkowo niska adhezyjność do śródbłonka, co może wynikać z ich pierwotnego charakteru. Dodatek swainsoniny do medium hodowlanego skutkował obniżeniem zdolności przylegania do endotelium komórek Mel202, natomiast dla dwóch pozostałych linii komórkowych zaobserwowano przeciwstawny efekt. Należy przypuszczać, że rola struktur β1,6-rozgałęzionych w adhezji do śródbłonka zależy od natury badanych komórek. Niezbędne są dalsze badania dotyczące roli białek adhezyjnych i glikanów w specyficzności procesu metastazy.

Purpose: Although both cutaneous and uveal melanoma are derived from neuroectodermal tissues, their metastatic behaviour in the body differs greatly. To successfully develop metastases cancer cells need to interact with endothelium of the target organ. The aim of this study was to compare cutaneous and uveal melanoma adhesion to the endothelium and investigate the role of β1,6-branched N-oligosaccharides in this process.Methods: Two primary uveal melanoma cell lines (92-1 and Mel202), one primary cutaneous melanoma cell line (FM55P) and human umbilical vein endothelial cells (HUVEC) were used in this study. The samples of cellular extracts were run on SDS-PAGE and transferred onto PVDF membrane. β1,6-branched N-oligosaccharides expression was confirmed by PHA-L detection and flow cytometry. Adhesion properties of melanoma cell lines were examined with the use of endothelial adhesion assays. For some experiments cells were cultured in the presence of swainsonine in culture medium.Results: All tested cell lines demonstrated the expression of β1,6-branched N-oligosaccharides and their adhesion to HUVEC increased in time but still was low. The highest adhesion efficiency showed FM55P cells, adhesion of Mel202 cells was comparable and 92-1 cells adhered to endothelium two times weaker than other used cell lines. No distinct patters distinguishing uveal melanoma from cutaneous melanoma was observed. Treatment of cells with swainsonine resulted in two opposite effects: in FM55P and 92-1 cells raised adhesion to HUVEC but in Mel202 cells this parameter was reduced.Conclusions: The relatively weak adhesion of used cell lines to endothelium suggest that they were derived from early stages of tumor progression when the invasive phenotype did not develop yet. It seems that participation of β1,6-branched N-oligosaccharides in adhesion to HUVEC is a complex problem that depends on individual cell lines properties. Further studies on other melanomas are needed to reveal accurate role of adhesion molecules and complex-type N-glycans with β1,6 branches in organ-specific metastasis.