Crisis management by public administration

Przedmiotem pracy jest analiza rozwiązań z zakresu zarządzania kryzysowego stosowanych w Polsce, przedstawienie ich zalet i wad. Celem pracy jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, dlaczego społeczeństwo przekonane jest o tym, że w sytuacjach kryzysowych najskuteczniejsze będą działania podejmowane na wyższych szczeblach administracji, a nie działania władz lokalnych.W rozdziale pierwszym zdefiniowane zostało pojęcie bezpieczeństwa i zagrożenia, zarządzania kryzysowego (z wymienieniem jego faz). W następnym rozdziale opisany został system i narzędzia zarządzania kryzysowego na poszczególnych szczeblach administracji. Przedstawiona została problematyka planowania cywilnego oraz finansowania działań antykryzysowych. W rozdziale trzecim opisana została rola wybranych instytucji w systemie zarządzania kryzysowego. Ostatni rozdział dotyczy systemu reagowania kryzysowego NATO. W pracy podkreślona została zasada wyrażona w ustawie o zarządzaniu kryzysowym, że organy wyższego szczebla włączają się w działania antykryzysowe dopiero, gdy sytuacja przerasta miejscowe jednostki samorządowe. Wnioski końcowe odnoszą się do problemu braku prestiżu władz lokalnych, braku zdolności organizacyjnej, braku treningów (symulacji) sytuacji kryzysowych oraz problemu szybkości reagowania.

The subject of study is to analyze solutions in Crisis Management applied in Poland, and to present its advantages and disadvantages. The aim of the study is to answer the question why the public is convinced that in a situation of crisis the most effective are action at higher levels of government, not the actions of local authorities.The first chapter defines the concept of safety and security, the crisis management (with denoting its phases). In the next chapter the system and instruments of emergency management at different levels of government are described. The issue of civil emergency planning and financing anti-crisis measures is presented. The third chapter describes the role of the particular institutions of the emergency management system. The last chapter concerns the NATO crisis response system.The paper emphasizes the policy expressed in the Act on emergency management which states that the higher level authorities join anti-crisis operations only when the situation is beyond local government units. Final conclusions relate to the problem of the lack of prestige of local authorities, lack of organizational capacity, lack of training involving simulation of emergency, and the problem of time of responsiveness.