Role of Public Private Partnership in Health Sector: Case Study of Pakistan

Public Private Partnership (PPP) is an approach to achieve common goals through public and private sector joint initiatives towards public services. As to provide better quality services to public in modern years it was required to build new approach towards services. PPP is considered as one of the best solution of providing services. Initially it was started to address big public projects such as building roads, railways lines etc. In the 80s at United Kingdom as Private Finance initiate (PFIs), but later concept developed as PPP, particularly after adoption of PPP as development policy for developing countries by International Monetary Fund (IMF) and the World Bank. European Commission and Organization for Economical Cooperation (OECD) also developed policy on PPPs such as services contracts, operational contract, leasing agreements, Build-operate-transfer. But in the 90s United Nations also considered PPP as possible solution to address other issues such as health, education and other social problems. In health sector PPP is seen as great opportunity, especially in development of vaccines, providing health care services and drug manufacturing. But due to lack of appropriate laws and policies in developing countries, communities yet not get benefit for PPPs approaches, such as in Pakistani policy on PPPs not focusing on social sector needs and nor attracting private sector to initiate joint ventures for public sector, especially in health care. Inappropriate approach towards PPPs might harm local communities and it would be violation of basic human rights in developing countries such as seen in Pakistan. PPPs will be useful to develop poor communities but without proper policy safeguard PPPs might be exploitation of poor setting countries and disaster as critics argued.

Partnerstwo Publiczno-Prywatne (PPP) jest to podejście do osiągnięcia wspólnych celów w ramach sektora publicznego i prywatnego, wspólnych inicjatyw w kierunku usług publicznych, w celu zapewnienia lepszej jakości usług publicznych. W obecnych czasach niezbędne jest zbudowanie nowego podejścia do usług. PPP uważane jest za jedno z najlepszych rozwiązań świadczenia usług. Początkowo rozpoczęto realizację dużych projektów publicznych, takich jak budowa dróg, linii kolejowych itp. W latach 80. w Wielkiej Brytanii rozpoczęto jako Inicjatywna Prywatnego Finansowania (IPF), ale później koncepcja rozwinęła się do PPP, w szczególności po przyjęciu PPP jak polityki rozwoju dla krajów rozwijających się przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) i Bank Światowy. Komisja Europejska i Organizacja ds. Współpracy Gospodarczej (OECD) rozwinęły politykę PPP, taką jak kontrakty na usługi, umowy operacyjne, umowy leasingowe, build-operate-transfer. Ale w latach 90-tych Organizacja Narodów Zjednoczonych uznała PPP jako możliwe rozwiązanie innych problemów, takich jak zdrowie, edukacja i inne kwestie społeczne.PPP w sektorze ochrony zdrowia postrzegane jest jako wielka szansa, szczególnie w rozwoju szczepionek, świadczeniu usług zdrowotnych i produkcji leków. Ale z powodu braku odpowiednich przepisów i polityk w krajach rozwijających się, społeczności jeszcze nie potrafią korzystać z PPP. Na przykład w Pakistanie polityka PPP nie koncentruje się na społecznych potrzebach sektora ani nie przyciąga w celu organizowania wspólnych inicjatyw dla sektora publicznego, zwłaszcza w opieki zdrowotnej. Niewłaściwe podejście wobec PPP mogłoby zaszkodzić społecznościom lokalnym i mogłoby być naruszeniem podstawowych praw człowieka w krajach rozwijających się, takich jak widać w Pakistanie. PPP są przydatne do rozwoju biednych społeczności, ale bez odpowiedniej polityki bezpieczeństwa PPP może oznaczać wykorzystywanie biednych krajów i doprowadzić do katastrofalnych skutków.