Rola parlamentów narodowych w procesie legislacyjnym i decyzyjnym Unii Europejskiej w latach 2002-2007

Przedmiotem pracy magisterskiej jest zbadanie roli parlamentów narodowych w procesie legislacyjnym i decyzyjnym Unii Europejskiej w latach 2002-2007. Od momentu jednoczenia się państw ze Wspólnotami Europejskimi ich parlamenty narodowe traciły część swoich uprawnień legislacyjnych. Ich rola we Wspólnotach, ograniczała się przede wszystkim do implementacji prawa wspólnotowego do porządków krajowych i ratyfikacji traktatów. Niewielka rola parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego zrodziły problem deficytu legitymacji demokratycznej. Od momentu powstania Unii Europejskiej starano się zaradzić temu deficytowi wzmacniając parlamenty narodowe. Problem ten próbowano rozwiązać w kolejnych traktatach rewizyjnych. Przełomowym momentem były dwa dołączone do Traktatu Amsterdamskiego protokoły dotyczące roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej i kontrolowania przestrzegania zasady pomocniczości i proporcjonalności. Następne zmiany zapoczątkowane zostały na Konwencie w sprawie przyszłości Europy i Konferencji Międzyrządowej w latach 2003-2004.Dopiero Traktat Lizboński istotnie wzmocnił pozycję parlamentów narodowych w Unii Europejskiej. Zostały one wyposażone w mechanizmy kontrolowania przestrzegania zasady pomocniczości, procedury passerelle oraz klauzuli elastyczności. Jednakże wkład parlamentów narodowych w kształtowanie procesów legislacyjnych i decyzyjnych UE będzie zależał przede wszystkim od ich aktywności, współpracy z rządem i dobrej organizacji pracy.

The subject of the master’s thesis is the role of national parliaments in the legislative and decisive process in European Union between 2002 and 2007. From the moment countries joined European Communities, their national parliaments lost some of their legislative powers. Their role in European Communities was confined mainly to implementing community law into national legal order and to ratification of treaties. The small role of national parliaments and the European Parliament caused a problem of EU democratic legitimacy deficit. Since the rise of European Union, there were attempts to remedy this deficit by strengthening national parliaments. This problem was fought in successive revisional treaties. The breakthrough moment came with two protocols, annexed to the Treaty of Amsterdam, referring to the role of national parliaments in European Union and inspection of compliance for principles of subsidiarity and proportionality. Next changes were initiated on European Convention and during Intergovernmental Conference in 2003-2004.The role of national parliaments in European Union was significantly strengthened after the Lisbon Treaty. They were equipped with a mechanism for inspection of subsidiarity and proportionality principles, passerelle procedures and flexibility clause compliance. However, the contribution of national parliaments into forming legislative and decisive processes of EU, will depend mainly on their activities, cooperation with government and proper work organization.