Even though Vyacheslav Lypynsky was born into an old, noble Polish family, spent almost 10 years studying at the Jagiellonian University in Kraków and is considered one of the most influential Ukrainian political figures of the 20th century, he still remains totally unknown to the general public in Poland. The so called “Ukrainian Jeremiah” was not only a political activist, diplomat and ideologue but also a philosopher and historian whose works began “the statist school” in Ukrainian historiography. Conversely to “the popular school”, V. Lypynsky and his followers did not succumb to any idyllic, sentimental concept of an innocent Ukrainian people which struggles through the ages for some vague liberation. The statist school changed that false paradigm by putting the state and its independence in the centre of its research. Instead of the romanticist dumas V. Lypynsky proposed a critical analysis of the Ukrainian nation’s history, showing all the shortcomings and mistakes that prevented it from achieving the sovereignty. The conclusions that V. Lypynsky drew from history inspired his political concepts. As one of the first he set the Ukrainian nation’s sights on the independent state. For him, the best means to that end was the new working monarchy – hetmanate with the classocratic social system. He perceive that the most of the Ukrainian previous failures were an effect of the lack of operative leadership. The hetman – the Ukrainian monarch was to solve that problem. As a symbol of national unity, “the national standard” he overcomes all the political particularisms and looks after the common good and pre-political normative order that constitutes the Ukrainian society. Nevertheless V. Lypynsky’s interests were not limited to questions about structure of government. An anti-democratic monarchist in principle, he created the notion of pluralism in Ukraine. He criticised “the deadly one-sideness of nation”, that was proposed either by the Ukrainian integral nationalists and socialists. According to Christian thought, he considered the nation as an organic community, from which no part (be it because of ethnic origins, race, religion or social status) could be excluded. What is more, even though he was a realist and empiricist to the core, the national interest was not the most important category of the public sphere. According to V. Lypynsky, politics was not clearly separated from ethics and religion. Similarly to the classical theorists of republicanism and their Christian followers, he interpreted the public sphere as the only space where people can obtain the highest level of human existence. Finally, the state as a moral community should help the people to reach redemption.Usually V. Lypynsky is characterised as the founder of modern Ukrainian conservatism. Of course, this is not a false description. However, it is worth mentioning that V. Lypynsky himself did not want to create some salutary, utopian doctrine but “the new way of political thinking” in Ukraine. He tried to construct a specifically Ukrainian philosophy of politics, a Ukrainian political outlook or to use the Schmittian term: V. Lypynsky brought into being the Ukrainian “political”.
Mimo że Wiaczesław Lipiński urodził się w starej, polskiej, szlacheckiej rodzinie, spędził prawie dziesięć lat studiując na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i jest uważany za jedną z najbardziej wpływowych postaci ukraińskiego życia politycznego w XX wieku, wciąż pozostaje prawie zupełnie nieznany w Polsce. "Ukraiński Jeremiasz", jak określano W. Lipińskiego, był nie tylko działaczem politycznym, dyplomatą, ideologiem, ale również filozofem i historykiem, którego prace zapoczątkowały tzw. "państwową szkołę" w ukraińskiej historiografii. Przeciwnie do "ludowej (narodnickiej) szkoły", W. Lipiński i jego naśladowcy nie ulegali idyllicznym, sentymentalnym wizjom niewinnego ludu ukraińskiego, który przez wieki walczy "za powszechną swobodę". "Szkoła państwowa" zmieniła ten fałszywy paradygmat poprzez postawienie państwa i jego suwerenności w centrum swoich badań. Zamiast romantycznych "dawnych dum", W. Lipiński przedstawił krytyczną analizę dziejów narodu ukraińskiego, pokazując wszelkie jego niedociągnięcia i błędy, które uniemożliwiały Ukraińcom wybicie się na niepodległość.Wnioski, które W. Lipiński wyciągnął z historii, inspirowały jego koncepcje polityczne. Jako jeden z pierwszych na Ukrainie wysunął postulat pełnej państwowej niepodległości. Za najskuteczniejszą metodę osiągnięcia tego celu, uznawał nową monarchię pracy - hetmanat z klasokratycznym ustrojem społecznym. W. Lipiński sądził, iż większość wcześniejszych porażek Ukraińców spowodowana była brakiem efektywnego ośrodka władzy. Hetman - tradycyjny ukraiński monarcha miał rozwiązać ten problem. Jako symbol narodowej jedności - "narodowy sztandar", przezwyciężał wszelkie polityczne partykularyzmy, dbał o dobro wspólne oraz przedpolityczny ład normatywny konstytuujący społeczeństwo ukraińskie.Zainteresowania W. Lipińskiego nie ograniczały się jednak wyłącznie do kwestii ustrojowych. Ten pryncypialny antydemokrata i monarchista stworzył na gruncie ukraińskim pojęcie pluralizmu. Krytykował "śmiertelną jednostronność narodu", która była nieumyślnie propagowana zarówno przez ukraińskich integralnych nacjonalistów i socjalistów. W oparciu o myśl chrześcijańską, W. Lipiński pojmował naród jako wspólnotę organiczną, z której żadna część (bądź to z powodów etnicznych, rasowych, społecznych czy religijnych) nie może być wykluczona. Co więcej, nawet jeśli W. Lipiński był realistą i empirystą, racja stanu nie była dla niego najważniejszą kategorią w polityce. Według W. Lipińskiego polityka nie była oddzielona od etyki oraz religii. Podobnie do klasycznych teoretyków republikanizmu oraz myśli chrześcijańskiej, pojmował sferę publiczną jako wyłączną przestrzeń, gdzie jednostka można osiągnąć najwyższy poziom ludzkiej egzystencji. W końcu, państwo jako wspólnota moralna powinna pomagać ludziom w osiągnięciu zbawienia. Zazwyczaj W. Lipiński jest charakteryzowany jako twórca nowoczesnego ukraińskiego konserwatyzmu. Oczywiście nie jest to stwierdzenie całkowicie fałszywe. Jednakże warto w tym miejscu wspomnieć, że sam W. Lipiński nie chciał tworzyć żadnej zbawczej, utopijnej koncepcji, ale "światopogląd", czyli zupełnie nowy sposób myślenia politycznego, który miał ułatwić Ukraińcom zdobycie niepodległego państwa
