The coping-stress strategies and the quality of life of people sentenced to long-term isolation penalty.

The aim of this thesis is to examine the possible relationships between the adapted/used coping strategies and experiencing the quality of life within a specific social group which prisoners serving long-term sentences are. Coping strategies are understood, similarily to Hobfoll, as ways of coping with stress caused by loss, danger or the need for conserving one’s resources. In order to identify the strategies applied by long-term prisoners, two questionaires were used: Substances and Choices Scale (SACS) and RCOPE (religious coping strategies). Thus acquired results, referring to eleven types of coping strategies used by the prisoners, were then divided into four broad categories: active-individual, active-collective, goal-oriented and religious ones. Whereas the perceived quality of life was measured with a short version of the questionaire created by WHO, WHOQOL bref, providing the results in four areas of functioning: physical, psychological, social and environmental. Basing on the literature and the available research results, the assumption of the relevant correlation between the aforementioned strategies and the perceived quality of life was made. In order to verify it, those strategies were examined using correlation analysis with four dimensions of the perceived quality of life. The results showed the statistically relevant relationships between active-individual coping strategies and the positively perceived quality of life in the physical dimension. The relationship between using those strategies and the perceived quality of social life was also partially confirmed. What is more, the existence of positive correlations between seeking social support (as part of the active-collective strategies) and physical as well as social well-being was proven, however, in general, the relationship between this group of strategies and the perceived quality of life was negative. It was also proven that using goal-oriented strategies relates to high scores on the perceived quality of life in the physical dimension. Additionally, the relationship between the negative forms of religious coping and the positively perceived quality of life in the psychological dimension proved statistically relevant. Finally, the relationships identified between the positive religious coping and the low perceived quality of life, although statistically relevant, were different from the expected results.

W pracy tej, postawiono sobie za cel zbadanie związków, jakie mogą zachodzić między stosowanymi strategiami zaradczymi a doświadczaniem jakości własnego życia przez osoby skazane na długoterminowe kary izolacyjne. Strategie zaradcze są tu rozumiane, zgodnie z myśleniem Hobfolla, jako sposoby radzenia sobie ze stresem spowodowanym utratą, zagrożeniem lub chęcią ochrony posiadanych zasobów. W celu wyróżnienia rodzaju strategii stosowanych przez więźniów długoterminowych, zastosowano kwestionariusz: Strategiczne Podejście Do Skali Radzenia Sobie (SACS), w połączeniu z kwestionariuszem do badania strategii radzenia sobie religijnego RCOPE . Otrzymano dzięki temu wyniki dotyczące jedenastu typów strategii zaradczych stosowanych przez więźniów, które następnie podzielono na cztery szerokie kategorie sposobów radzenia sobie: aktywne-indywidualistyczne, aktywne-kolektywistyczne, zadaniowe i religijne.Poczucie jakości życia badanych, zbadano skróconą wersją kwestionariusza opracowanego przez WHO, WHOQOL bref, który pozwala ocenić satysfakcję badanych z czterech obszarów funkcjonowania: fizycznego, psychicznego, społecznego i środowiskowego. Na podstawie literatury i dostępnych wyników badań, założono, że wymienione kategorie strategii zaradczych będą korelowały istotnie z wysokim poczuciem jakości życia.W celu sprawdzenia słuszności tych założeń, wymienione strategie poddano analizie korelacji z czterema wymiarami poczucia jakości życia.Otrzymano istotne statystycznie związki między stosowaniem strategii aktywnych-indywidualistycznych a pozytywną oceny jakości własnego życia w wymiarze fizycznym. Częściowo potwierdził się także związek tych strategii z poczuciem jakości życia społecznego. Wykazano istnienie pozytywnych korelacji między poszukiwaniem wsparcia społecznego (wchodzącego w skład strategii aktywnych-kolektywistycznych) a fizycznym i społecznym poczuciem dobrostanu, przy czym korelacja między tą grupą strategii zaradczych a poczuciem jakości życia psychicznego miała kierunek ujemny. Wykazano istnienie związków między stosowaniem strategii zadaniowych a wysokim poczuciem jakości życia w wymiarze fizycznym. Otrzymano także istotny statystycznie związek między negatywnymi formami radzenia sobie religijnego a pozytywnym doświadczaniem jakości życia w wymiarze psychicznym. Otrzymano także istotne statystycznie, choć odmienne od oczekiwanych, związki między pozytywnymi strategiami radzenia sobie religijnego a niskim poczuciem jakości życia.