Droga od skrajnej wiary w rzeczywistość po wiarę w obraz na przykładzie Amatora, Bez końca i Podwójnego życia Weroniki Krzysztofa Kieślowskiego

W mojej pracy skupiam się na drodze, którą przeszedł Krzysztof Kieślowski podczas swojej kariery. Ukazuję jak stopniowo odchodził od skrajnego realizmu i dokumentalizmu początkowych jego filmów do kreacyjności ostatnich. Za przykład posłużyły mi trzy fabuły twórcy: Amator, Bez końca i Podwójne życie Weroniki.Pierwsza z nich to wręcz dokumentalny zapis dorastania młodego twórcy Filipa Mosza.Bez końca opowiada o żonie załamanej po śmierci męża, który pojawia się w filmie jako duch. Jest to częściowe zerwanie z zasadą realności.Do całkowitego dochodzi przy Podwójnym życiu Weroniki, opowieści o dwóch dziewczynach- sobowtórach mieszkających w różnych miejscach i nie wiedzących o sobie nawzajem. Realizm ustępuje tu miejsca kreacji oraz bogatemu użyciu środków filmowych.

In my work I concentrate on the road that Krzysztof Kieślowski went through his career. I show how gradually he was moving towards creationism in his last movies rather then extreme reality and semi-documentary, which was characteristic for his early works. I use as an example tree feature films: Amateur, No end and The Double Life of Veronique. The first one is almost documentary of the journey that a young filmmaker, Filip Mosz, must take up on his way to maturity. No end tells a story of a recently widowed wife, who is devastated by her husband's death. The husband is appearing in a movie as a ghost, which is a partial break up with a rule of realism.In The Double Life of Veronique Kieślowski leaves realism completely. In this story of two girls-doppelgangers- living in two cities, not knowing about each other, he devotes himself to total creationism and full use of the cinematography.