Ekran w teatrze.

The concept of this work was born as a result of the lack of a interdisciplinary method of the theater analysis which would include the concept of a new media use. A screen becomes the main issue the follow paper focuses on. A screen is here understood as a metaphor which describes the contemporary times. This thesis is an analytical and descriptive paper. Its structure consists of combining different contexts, such as the theoretical, historical and the analytical one. First chapter is devoted to the theoretical background and introduces main terms and concepts of the audiovisual culture, new media and postmodernism. The second, historical chapter describes how the collaboration between the technical inventions on stage proceeded from the very first mechanisms in ancient theatre to the newest use of film and video. The last chapter presents several theatre plays which include some interesting audiovisual elements and describes it with introduced formerly new media terminology. This analysis focuses on two main aspects: space-and-time dimension and the corporality, as these are the features which have been changing dramatically while being in a relation with the audiovisual media.

Pomysł stworzenia pracy zrodził się z zapotrzebowania na interdyscyplinarną analizę współczesnych przedstawień teatralnych, która uwzględniałaby przede wszystkim wpływ nowych mediów. W zadaniu tym szczególną rolę, jako metafory naszych czasów, odgrywa tytułowy ekran. Praca ma charakter opisowo-analityczny. Jej koncept zasadza się na połączeniu kontekstu teoretycznego z historycznym i analitycznym. Pierwszy rozdział oscyluje wokół rozważań teoretycznych zawierając opis najważniejszych pojęć przedmiotowych z kultury audiowizualnej, nowych mediów i postmodernizmu. Drugi rozdział, o charakterze historycznym, wyznacza dziejowy rys obecności różnorakich wynalazków technicznych na scenie, począwszy od pierwszych maszyn starożytnego teatru, aż po wejście na scenę kina i wideo w XX wieku. Trzeci rozdział przedstawia konkretne przykłady realizacji artystycznych i omawia je przy użyciu wprowadzonego wcześniej zaplecza medioznawczego. Analiza zostaje zawężona do dwóch zagadnień, które ulegają największym modyfikacjom pod wpływem mediów audiowizualnych, mianowicie do kwestii czasoprzestrzeni i cielesności na scenie.