Cultural studies emerged together with sociology in the 19th century. We can say, that since then, people started to make “conscious researches” of various types and domains of culture. Researchers (who dealt with human cultures) noticed, that there are various terms used to describe cultural phenomena in society, and they tried to identify them in the typology system. There are various names that are given to describe human culture (high- culture, folk- culture, pop-culture, regional culture etc.). Every type of culture seem to be as efficient and functional as other. Human culture is always connected with people, and it is a system of behavior.Cultural researchers (especially those, who emerged from sociologists)distinguish from two different and opposite kinds of cultural behavior- culture connected with joy and happiness of life, and “reasonable culture” which is more logical and sublime. The author of this work, will try to define what is hidden under the “culture” term.Cultural studies developed substantially in Great Britain in last decades. There are some prominent researchers like: E. Wilson, P. Spencer, E.W. Soja, C. Shilling, S. McCracken. Although they are British, conclusions of their studies can be taken into consideration in dealing with “American global problems” and American culture. Political aspect of American culture, philosophy, cultural pluralism, vision of past and future are taken into consideration in this work. American culture is an “implantation” taken from Europe. It has got the same advantages and disadvantages like Mediterranean culture. There are also influences of Oriental culture (connected with contestation movements of ’60 and ’70, Vietnam War ) and some of those aspects are described in this work. The last part of this work is dedicated to “American mind”. The author will try to present some major problems of American lifestyle.
Nauka o kulturze jest nauką młodą. Powstała w wieku XIX wraz z socjologią, która opisywała fakty dziedziny kultury. Od tego czasu, mówimy o świadomym badaniu różnych typów i dziedzin kultury. Badacze opisywali zachowania, wierzenia i poglądy ludzi różnych środowisk i narodów różnych kultur. Uczeni zajmujący się fenomenem kultury zauważyli, że w społeczeństwie funkcjonują rożne nazwy różnych zjawisk związanych z kulturą i postanowili je wyróżnić w systemie typologii. Stąd różne nazwy kultury ludzkiej, jak kultura wysoka, kultura ludowa, kultura mniejszości, kultura regionów itd. Różnice na których opiera się rozróżnienie typów kultury wynika raczej z różnicy używanych (podobnych) środków niż z różnicy stopnia np. funkcjonalności lub skuteczności. Kulturoznawcy wywodzący się z grona socjologów rozpoznają dwa generalnie różne i przeciwstawne sobie rodzaje kulturalnych zachowań: zachowanie i jego reguły, dla uzyskania radości istnienia i radości życia, zabawie i wytchnieniu od trosk dnia codziennego i przepisów zachowań w sferze dotyczącej rozstrzygnięć decydujących o życiu i śmierci danej społeczności. Pierwsza realizuje się w sferze zabawy i sztuki, uczeni nazywają ją kulturą autoteliczną, kultura bawi się sama sobą, dla własnej przyjemności – jest to kultura muzyki, symbolu, ruchu, koloru i sytuacyjnego dowcipu… i kulturę rozsądku, logiki i powagi, który A. Kłosowska nazywa „procesem semiozy”, czyli sfery, która się nie może obejść bez środków semiotycznych języka. Podejmowanie badania kultury według podziału na kulturę bytu i kulturę zachowań społecznych i semiozy, prowadzi do stosowania dalszych rozróżnień na kulturę autoteliczną i semantyczną. Ta tendencja cechuje wielu badaczy, jaki Czarnocki, Suchodolski, Gilroy. Herbert, Red. Ważnym aspektem badawczym jest śledzenie związków między kulturą bytu (która się charakteryzuje autotelicznością – zabawa, muzyka, twórczość, filozofia) i procesami w sferze stosunków społecznych. „Podstawy określane tutaj jako autoteliczne nie ograniczają się do sfery kultury symbolicznej ale mogą być realizowane w dziedzinie pracy produkcyjnej – a więc w strukturze bytu i w sferze stosunków społecznych. […] Ich poszczególne elementy oczywiście opierają się na residuach interakcyjnych” - Kłosowska. Kultura amerykańska jest przeszczepem z kontynentu europejskiego i ma wszystkie zalety i wady kultury śródziemnomorskiej. W kulturze amerykańskiej dają się zauważyć wpływy wyspiarskiej, angielskiej filozofii szkockiej i common law, jak i filozofii francuskiego Oświecenia. Z kolei wielu myślicieli amerykańskich (A. Bloom) zdaje sobie sprawę, że amerykańskie wynaturzenie, polegające na odejściu od zasad europejskiej kultury kontynentalnej, opartej w większej mierze niż angielska, na dziedzictwie starożytności klasycznej (greckiej i rzymskiej), prowadzi do błądzenia po manowcach, utrudniających odnajdywanie drogi tzw. godziwego i dobrego życia. Tacy myśliciele jak McIntyre lub A. Bloom problem dewiacji amerykańskiego życia jako chorobę płytkiego myślenia. Tym nie mniej obok blasków amerykańskiego stylu życia (nomadyzm, beztroska, bezstresowość) są również i cienie, które niepokoją amerykańskich antropologów. W Ameryce coraz trudniej założyć, kupić, zbudować dom. Dlatego dzisiaj w Ameryce – tak mówi A. Bloom - nadchodzi czas do powszechnego nauczania ludzi bycia „ludźmi”, do ukazywania im uroków bycia człowiekiem ale również związanych z tym niebezpieczeństw. Do odkrywania na nowo lepszych stron Homo Sapiens potrzeba amerykańskiego Arystotelesa, M. Ficinio i Erazma z Rotterdamu, skoro już nie wystarcza „subtelny” J. Dewey, „przaśny” W. Whitman, „praktyczny” B. Franklin, „samouk Lincoln” i „naiwny entuzjasta” W.R. Emerson.
