Samotność starzejących się ludzi w dziełach Maxa Frischa

Die Magisterarbeit zum Thema: Einsamkeit der alternden Menschen in Werken von Max Frisch konzentriert sich auf zwei Erzählungen dieses Schweizerischen Autors, nämlich Der Mensch erscheint im Holozän und Montauk. Im ersten Teil der Arbeit wurde vor allem das Thema der Einsamkeit besprochen. Im zweiten Kapitel wurde das Leben der Protagonisten dargestellt.Beide Protagonisten sind alt und nicht im Stande, sich mit ihrer Einsamkeit abzufinden. Das sind aber zwei ganz andere Persönlichkeiten. Max, die Hauptfigur in Montauk, ist in der Öffentlichkeit als Schriftsteller bekannt. Er hat einen ständigen Kontakt mit anderen Menschen und trotzdem fühlt er sich fremd und einsam. Herr Geiser, der Protagonist des zweiten Werkes, ist älter als Max und hat niemanden bei sich, mit dem er sein einsames Schicksal teilen könnte. Er lebt allein in seinem Haus und beschäftigt sich nur mit dem Lesen. Eine Antwort auf die Frage, ob Max und Geiser noch glücklich sein könnten oder ob es ihnen nichts anderes geblieben ist, als in der Einsamkeit zu sterben, findet man im dritten Teil der Arbeit.

Praca magisterska pod tytułem „Samotność starzejących się ludzi w dziełach Maxa Frischa” została napisana na podstawie dwóch opowiadań „Montauk” oraz „ Der Mensch erscheint im Holozän”. W pierwszym rozdziale pracy przedstawiono tematykę samotności oraz starości. W rozdziale drugim zanalizowane zostały dzieła Maxa Frischa. Przedstawienie głównych postaci oraz przybliżenie ich życia miało na celu ukazanie ich samotności. Geiser to 73 letni wdowiec, który zajmuje się przede wszystkim czytaniem książek. Częściowo ma sparaliżowaną twarz, z dnia na dzień ma coraz mniej sił, zapomina się. W mieszkaniu na ścianach nakleja karteczki z informacjami, których nie chce zapomnieć. Geiser nie ma przy sobie nikogo, kto mógłby mu pomóc. Bohater opowiadania „Montauk” nazywa się Max, jest o 10 lat młodszy od Geisera, ale również cierpi z powodu samotności. Mimo iż jest pisarzem i często przebywa wśród ludzi, nie ma tak na prawdę nikogo bliskiego z kim mógłby porozmawiać o swoich problemach i obawach.Odpowiedź na pytanie, czy bohaterowie mogą być jeszcze szczęśliwi, czy też nie pozostaje im nic innego jak umrzeć w samotności, ukazana jest w rozdziale trzecim.

Master's thesis entitled 'Loneliness of aging people in the works of Max Frisch' was based on two short stories: 'Montauk' and 'Der Mensch erscheint imHolozän'.The first chapter presents themes of loneliness and old age. Introducing of the main characters and presenting their life. In the second chapter there were analysed works of Max Frisch. Introducing of the main characters and presenting their life is aimed at showing their loneliness.Geiser is 73-year-old widower who mainly deals with reading books. His face is partly paralysed. With each day he has less and less vigor, he loses his memory.In his flat he sticks small pieces of paper into the walls with information he does not want to forget.Geiser does not have anyone who could help him.The main character of the story 'Montauk' is called Max. He is 10 years younger that Geiser, but he also deeply suffers from loneliness.Although he is a writer who often stays among people, ha does not have any close person with whom he could talk about his problems and concerns.The answer to the question whether the characters can still be happy or they have nothing else like to die alone, is shown in te third chapter.