Ewa Kuryluks autobiographical artistic works

Praca jest próbą analizy wybranych powieści autobiograficznych, instalacji, esejów i fotografii Ewy Kuryluk w oparciu o teorie autobiografii. Z autobiografią niewątpliwie łączy się zagadnienie pamięci, dlatego sporą część pracy zajmują refleksje na temat roli pamięci w procesie odbywania żałoby po stracie bliskich oraz kształtowania tożsamości artystki. Ponieważ Ewa Kuryluk należy do grupy artystów nazwanej „drugim pokoleniem Holokaustu”, dlatego w drugim rozdziale przywołuję kategorię postpamięci i jej wpływu na twórczość autorki „Frascati”. W trzecim rozdziale pytam czy metodologia feministyczna pozwala lepiej zrozumieć twórczość artystki i czy kategoria płci jest w ogóle ważna dla interpretacji tych dzieł. Na końcu analizuję sposób posługiwania się przez autorkę „Art mon amour” narzędziami ekfrazy .Analizując autobiograficzną twórczość Kuryluk pragnę odpowiedzieć na pytanie o powód, dla którego artystka permanentnie wykorzystuje materię własnego życia w sztuce.

This thesis attempts to analyze a selection of Ewa Kuryluk’s autobiographical novels, installation arts, essays and photographs, based on the theories of autobiography. Her works are undoubtedly connected to a memory and therefore a large part of the thesis is based on the role of memory in the grieving process after the loss of relatives and forms the basis for the artist’s identity. Since Ewa Kuryluk belongs to a group of artists called "the second Holocaust generation", the second chapter focuses on the category of post memory and explores the impact it had on Kuryluk's work. In the third chapter I consider whether the feminist methodology helps to understand the artist's work and whether gender, as a category, is at all important for the interpretation of these works. Finally I analyze how the author of "Art mon amour" uses ekphrasis.My analysis of Kuryluk’s autobiographical work aims to explore and answer the question, why does she constantly use her own life’s matter in her art.