Rozmieszczenie i aktywność salamandry plamistej (Salamandra salamandra) w Beskidzie Wyspowym

The development of technology has enabled to study the animal species of secretive life and nocturnal activity. Radio-telemetry is a useful method for gathering information about amphibians, which detection in the terrestrial environment is difficult. There happen a lot of important aspects of life cycle e.g.: feeding, hibernation. The aim of this thesis was study the distribution and activity fire salamander (Salamandra salamandra). The studies was led from 1 May to 7 June 2011, on a mountain stream in Słopnice (Beskid Wyspowy). On the seven individuals was attached telemetry transmitters (Holohil Systems Ltd., model PD-2) and monitored their migration. They were installed by a chain made of aluminium balls. The longest monitored individual was I.D. 3 (38 days, 11 localizations). It moved a distance 214 m. Other salamanders migrated at a distance 0-18 m. During a day, in the control time animals were near the stream, both in exposed habitats with high humidity (edge of the stream, grassland) and hideaways (burrow, moss, under a rock). Studies have shown that terrestrial habitats are important to the survival of fire salamander populations.

Rozwój technologii umożliwił prowadzenie badań nad gatunkami zwierząt o skrytym trybie życia i nocnej aktywności. Metody radio-telemetrii są przydatne do zbierania informacji dotyczących płazów, których wykrycie w środowisku lądowym jest trudne. Następuje tam wiele ważnych aspektów z cyklu życia zwierzęcia m.in.: żerowanie, zimowanie. Celem pracy było zbadanie rozmieszczenia i aktywności salamander plamistych (Salamandra salamandra). Badania prowadzono od 1 maja do 7 czerwca 2011 roku w obrębie górskiego strumienia w miejscowości Słopnice w Beskidzie Wyspowym. Na siedem osobników założono nadajniki telemetryczne (Holohil Systems Ltd., model PD-2) i monitorowano ich migrację. Mocowano je za pomocą łańcuszków z aluminiowych kulek. Najdłużej śledzono osobnika o I.D 3 (38 dni, 11 namierzeń). Pokonał on dystans 214 m. Pozostałe salamandry migrowały na odległość 0-18 m. Podczas kontroli zwierzęta przebywały w ciągu dnia w pobliżu strumienia zarówno w siedliskach odsłoniętych o wysokiej wilgotności (brzeg strumienia, łąka) jak i w kryjówkach (nora, kępa mchu, pod kamieniem). Badania wykazały, że siedliska lądowe mają duże znaczenie w przetrwaniu populacji salamandry plamistej.