Śmierć jest nieuchronnym etapem życia człowieka. W Średniowieczu byliśmy oswojeni z tą myślą. Od tamtej pory zaszły duże zmiany w ludzkiej psychice, a Tanatos został „zmedykalizowany” i zamknięty w czterech ścianach szpitalnych sal. Konsumpcjonistyczne społeczeństwo wyparło z dyskursu publicznego temat umierania i nałożyło na niego tabu. W mediach tradycyjnych obraz śmierci przyjął formę pornografii – Tanatos odarty z godności przedstawiany jest dziś w obrazach zmasakrowanych i rozczłonkowanych ciał, ociekających krwią. Szansą na renesans śmierci i odzyskanie przez nią godności są pamiętniki internetowe osób śmiertelnie chorych. Praca ta prezentuje językowy obraz śmierci w polskiej blogosferze. Poprzez analizę metafor i wyrażeń eufemistycznych, jakie najczęściej pojawiają się na blogach umierających, prezentuję, jak śmierć postrzegana jest przez autorów postów. Metafory: walki (z przeciwnościami, chorobą, personifikacjami śmierci), drogi, Bożego Planu/przeznaczenia, przejścia (odchodzenie do Boga, do Raju, do Nieba, na drugą stronę), snu, końca (drogi, filmu, scenariusza), czegoś odległego, znanego tylko z prasy czy telewizji, są sposobem na oswojenie się ze śmiercią, pogodzenie z chorobą, wyrażenie emocji związanych z procesem umierania. Repertuar tych wyrażeń zmienia nastawienie członków społeczeństwa, a także sposób mówienia i pisania o śmierci. Dzięki bogatemu zbiorowi metafor (poetyckich i potocznych) oraz wyrażeń eufemistycznych następuje Renesans śmierci, która odzyskuje godność i majestat w tej części polskiej blogosfery.
Death is an inevitable part of human life. In the Middle Ages we were familiar with this thought. Since then there have been major changes in the human psyche, and today Thanatos is "medicalised" and locked in four walls of a hospital room. The consumerist society removed this theme from the social discourse and imposed a linguistic taboo on it. In traditional media the image of death took the form of pornography - Thanatos stripped of dignity is presented today in pictures of massacred and dismembered bodies, dripping with blood. A chance of a Renaissance of death and regaining its dignity are online diaries of people with terminal illnesses. This academic work presents the linguistic image of death in the polish blogosphere. By analyzing the metaphors and euphemistic phrases, which most often appear on the blogs of dying people, I present how death is seen by the authors of posts. The metaphors: a fight (with adversity, illness, death personifications), journey, God's Plan/destination, passage (walking away to God, to Paradise, to Heaven, to the other side), a dream, the end (of the road, movie, screenplay), something distant, known only from the press and television - are a way to get familiar with death, to reconcile to the disease, to express emotions related to the process of dying. The repertoire of these phrases is changing the attitude of the members of society as well as the style of reporting a death. Thanks to the wide range of metaphors (poetic and colloquial) and euphemistic expressions, a Renaissance of death is possible, and death recovers its dignity and majesty in this part of the polish blogosphere.
