Wizerunek artysty w Portrecie artysty z czasów młodości, „Zmarłych” i Wygnańcach Jamesa Joyce’a.

Celem pracy jest analiza strategii autokreacji stosowanych przez bohaterów utworów Jamesa Joyce’a – Stephena Dedalusa z Portretu artysty z czasów młodości, Gabriela Conroy’a ze “Zmarłych” i Richarda Rowana z Wygnańców. Zostanie pokazane, w jakim stopniu odnieśli oni sukces pod względem kreowania wizerunku publicznego, wzorowanego na postaci samotnego artysty o ponadprzeciętnej inteligencji. Ich wizerunek zostanie porównany z tym stworzonym przez Jamesa Joyce’a oraz ze stereotypem artysty obowiązującym na początku dwudziestego wieku w Wielkiej Brytanii. Jak zostanie dowiedzione, Joyce’owscy bohaterowie wykazują się wieloma cechami wspólnymi ze stereotypowym modernistycznym artystą-snobem. Dążą do całkowitej wolności, nie zważając na ograniczenia narzucone przez instytucje narodowe, religijne i społeczne. Co więcej, pragną być postrzeganymi jako lepsi od innych. Snobistyczne pozy artystów stały się także udziałem Joyce’a, który nie tylko kreuje Stephena, Gabriela i Richarda na swój obraz i podobieństwo, ale także tworzy własny wizerunek tak, by współgrał ze stereotypem.

The aim of this thesis is to examine strategies of self-creation applied by James Joyce’s protagonists: Stephen Dedalus of A Portrait of the Artist as a Young Man, Gabriel Conroy of “The Dead”, and Richard Rowan of Exiles. It is to demonstrate with what degree of success they manage to establish their public images as solitary and intellectually superior artists. Their public images will be compared to the image of James Joyce and to the stereotype of the artist as it was popular at the dawn of the twentieth century in Great Britain. As will be proven, Joyce’s protagonists share vital characteristics with the stereotypical modernist artist-snob. They strive for freedom from all constraints, with utter disregard for the restrictions imposed by national, religious, and social institutions. They also desire to be perceived as superior to others. The artists’ snobbish poses affect James Joyce himself, who not only creates Stephen, Gabriel and Richard in his likeness and image, but also forms his own public image so that it agreed with the stereotype.